คำที่มักเขียนผิดบ่อยๆ (Words frequently mistakenly written)
คำถูก |
คำผิด |
กกุธภัณฑ์ (เครื่องหมายความเป็นพระราชา) |
กกุฐภัณฑ์ |
กงจักร |
กงจักร์ |
ก้งโค้ง (โก้งโค้ง) |
|
ก้งฉ่าย (ก๊งฉ่าย) (ผักกาดเค็ม) |
ก๊งไฉ่ |
กงสุล |
กงศุล |
กงเกวียนกำเกวียน |
กงกำกงเกวียน |
กฎหมาย กฎบัตร กฎเกณฑ์ |
กฏหมาย กฎบัตร กฏเกณฑ์ |
กฎแห่งกรรม กฎอัยการศึก |
|
กตเวที (กะ-ตะ) |
กัตตเวที |
กติกา |
กะติกา |
กนก (กะ-หนก) (ทองคำ) |
กหนก |
กนิษฐ์ (กะ-นิด) (น้องสาว) |
กนิษ กนิฐ |
กบฏ (กะ-บด หรือ ขบถ) |
กบฎ |
กบาล |
กระบาน กบาน |
กมล (หรือ กระมล) (หัวใจ) |
กะมล |
ก้นปล่อง (ยุง) |
ก้นป่อง |
กรณี (กะ-ระ-นี หรือ กอ-ระ-นี) (คดี, เรื่อง,เหตุ) |
กรณีย์ |
กรณีย์ (กะ-ระ-นี หรือ กอ-ระ-นี) (กิจอันพึงทำ) |
กรณี |
กรณียกิจ (กิจอันพึงทำ) |
กรณีย์กิจ |
กรมธรรม์ (กรม-มะ-ทัน) (เอกสารสัญญา) |
กรมธรร |
กรรเชียง (เครื่องพุ้ยน้ำ) |
กันเชียง |
กรรโชก (ขู่) |
กรรโชค |
กรรฐ์ (กัน) (คอ) |
กรรณ |
กรรณ (กัน) (หู ใบหู) |
กรรฐ์ |
กรรมพันธุ์ (กำ-มะ-พัน) |
กรรมพันธ์ |
กรรมฐาน (กำ-มะ-ถาน) |
กำมะฐาน |
กรรมาธิการ (กำ หรือ กัน-มา-ทิ-กาน) |
กรรมมาธิการ |
กรรแสง (ร้องไห้) |
กันแสง |
กรอกแกรก (เสียง) |
ก๊อกแก๊ก |
กระจ้อยร่อย |
กะจ้อยร่อย |
กระเง้ากระงอด (ทำกริยาให้เอาใจ, โกรธอย่างแสนงอน) |
กะเง้ากะงอด |
กระง่อนกระแง่น (ไม่มั่นคง, คลอนแคลน) |
กะง่อนกะแง่น |
กระจิริด (กระ-จิ-หริด) (เล็กน้อย) |
กระจิดริด |
กระฎุมพี (คนมั่งมี, ไพร่) |
กระดุมภี |
กระฉับกระเฉง |
กะฉับกะเฉง |
กระเซอะกระเซิง |
กะเซอะกะเซิง |
กระได |
กะได |
กระท้อน (ผลไม้) |
กะท้อน |
กระหนก (ลายเครือเถาอย่างหางกินนร) |
กนก (ทองคำ) |
กระบี่ (ดาบชนิดหนึ่ง, ลิง) |
กะบี่ |
กระเพาะ |
กะเพาะ |
กระย่องกระแย่ง (ร่างกายไม่แข็งแรง ทำให้เดินหรือเคลื่อนไหวไม่สะดวก) |
กะย่องกะแย่ง |
กระยาสารท |
กะยาสาร์ท |
กระษัย (โรคที่ทำให้ร่างกายโทรม) |
กษัย |
กระษาปณ์ หรือ กษาปณ์ (เงินเหรียญ) |
กระษาป |
กระสันสวาท |
กระสันต์สวาท |
กระเบียดกระเสียร (พยายามใช้จ่ายอย่างจำกัดจำเขี่ย) |
กระเบียดกระเสียน |
กระแสน้ำ |
กระแสร์น้ำ |
กระบือ |
กะบือ |
กระสับกระส่าย (กระวนกระวาย, ทุรนทุราย) |
กะสับกะส่าย |
กระออดกระแอด (อาการที่ป่วยอยู่บ่อยๆ หรือบ่นไม่รู้จักจบ) |
กะออดกะแอด |
กระอ้อมกระแอ้ม (พูดอ้อมแอ้ม, ไม่ฉะฉาน, ไม่เต็มปาก) |
กะอ้อมกะแอ้ม |
กระอักกระอ่วน (ลังเลใจ, ตกลงใจไม่ได้) |
กะอักกะอ่วน |
กรีฑา (การเล่นสนุก, กีฬาประเภทลู่และลาน) |
กรีทา |
กรีธาทัพ (ยกทัพ) |
กรีฑาทัพ |
กรุณา |
การุณา |
กฤดาภินิหาร (กริ-ดา-พิ-นิ-หาน) (บุญอันยิ่งที่ทำไว้) |
กฤษดาภินิหาร |
กฤษฎาภินิหาร (กริด-สะ-ดา) (บุญอันยิ่งที่ทำไว้ – แผลงมาจาก กฤดาภินิหาร มักใช้ในคำกลอน) |
|
กฤษฎีกา (กริด-สะ) (กฎหมายฝ่ายบริหาร) |
กฎษฎีกา |
กฤษณา (กริด-สะ-หนา) (เนื้อไม้หอม) |
กฤษนา |
กลมเกลียว (เข้ากันได้สนิท) |
กลมเกรียว |
กล้อน (ตัดให้เกรียน) |
กร้อน |
กว๊าน (บึงขนาดใหญ่) |
กว้าน |
กสิณ (กรรมฐานหมวดหนึ่ง) |
กสิน |
กหาปณะ (เงินโบราณ) |
กหาปนะ |
กเฬวราก (กะ-เล-วะ-ราก) (ซากศพ – มิได้หมายถึงเลวทรามต่ำช้าที่คนส่วนใหญ่เข้าใจ) |
กะปริดกะปรอย (คำถูก) (ทำๆหยุดๆ เช่น ฝนตก, น้ำประปาไหล บางทีใช้ว่า กะปริบกะปรอย) |
กะปลกกะเปลี้ย (อ่อนเพลีย) |
กระปรกกระเปลี้ย |
กะพรวดกะพราด (พรวดพราด) |
กระพรวดกระพราด |
กะพร่องกะแพร่ง (ไม่ครบถ้วน) |
กระพร่องกระแพ่ง |
กะโผลกกะเผลก (เดินไม่ปกติ) |
กระโผลกกระเผลก |
กะพริบ (ปิด-เปิด โดยเร็ว เช่น กะพริบตา ไฟกะพริบ) |
กระพริบ |
กะพรุน (สัตว์ทะเล) |
กระพรุน |
กะเรี่ยกะราด (กระจัดกระจาย) |
กระเรี่ยกระราด |
กะรัต (กะ-หรัด) (หน่วยชั่งเพชรพลอย) |
กระรัต |
กะรุ่งกะริ่ง (ขาดเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย) |
กระรุ่งกระริ่ง |
กะเร่อกะร่า หรือ กะเล่อกะล่า (เซ่อซ่า, แต่งตัวรุ่มร่าม) |
กระเร่อกระร่า |
กะล่อน (พูดคล่องแต่ไม่จริง) |
กระล่อน |
กะลิ้มกะเหลี่ย (อาการอยากได้) |
กระลิ้มกระเหลี่ย |
กะละปังหา |
กัลละปังหา |
กะละมัง |
กาละมัง |
กะละแม |
กาละแม (ที่ใช้เป็นชื่อคน ถือเป็นความต้องการของเจ้าของชื่อ แต่ไม่ใช่คำที่ถูกต้อง) |
กะลา (ส่วนแข็งที่หุ้มเนื้อมะพร้าว) |
กลา |
กะลาสี (ลูกเรือ) |
กลาสี |
กะหนุงกะหนิง (พูดเบาๆ แบบสนิทสนม) |
กระหนุงกระหนิง |
กะหร็อมกะแหร็ม (มีห่างๆ ไม่เป็นพวกเป็นหมู่) |
กระหร็อมกระแหร็ม |
กะเหรี่ยง (ชาวเขา) |
กระเหรี่ยง |
กะโหลก |
กระโหลก |
กะหล่ำ |
กระหล่ำ |
กะหรี่ (แกง, โสเภณี) |
กระหรี่ |
กะหรี่ปั๊บ (ขนม) |
กระหรี่ปั๊บ |
กะหลาป๋า (ชมพู่) |
กระหลาป๋า |
กะไหล่ (วิธีเคลือบโลหะด้วยเงินหรือทอง) |
กาไหล่ |
กักขฬะ (กัก-ขะ-หละ) (หยาบคายมาก) |
กักขละ, กักขะฬะ |
กังวล (ห่วงใย) |
กังวน |
กังวาน (เสียงก้อง) |
กังวาล |
กังสดาล (สะ-ดาน) (ระฆังวงเดือน) |
กังสะดาน |
กัญชา (พืช, ยาเสพติด) |
กันชา |
กัณฐกะ (กัน-ถะ-กะ) (เครื่องประดับคอ, ชื่อม้าของพระพุทธเจ้า) |
กัณถกะ |
กันดาร (แห้งแล้ง, ลำบาก, ฝืดเคือง) |
กันดาล (กลาง) |
กรรแสง (ร้องไห้) |
กันแสง |
กัปตัน (นายเรือ, หัวหน้า) |
กับตัน |
กัมปนาท (เสียงดังสนั่น) |
กำปนาท |
กัมประโด (นายหน้าซื้อขาย) |
กัมปะโด กัมประโด |
กัมพูชา |
กำพูชา |
กัลบก (กัน-ละ-บก) (ช่างตัดผม) |
กัลลบก |
กัลปพฤกษ์ (ต้นไม้) |
กัลลปพฤกษ์ |
กัลป์ (กัน) (อายุ-เวลายาวนานแสนนาน) |
กัลบ์ |
กัลปังหา (หรือ กะละปังหา) |
กัลละปังหา |
กัลยาณี (หญิงงาม) |
กัลยานี |
กาชาด (รูปกากบาทสีแดงบนพื้นขาว) |
กาชาติ |
กาซะลอง (ต้นไม้) |
กาสะลอง |
กากบาท (กา-กะ-บาด) (เครื่องหมายรูปตีนกา มีทั้ง + และ X) |
กากะบาท |
กากเพชร |
กากเพชร์ |
ก๊าซ (อากาศธาตุ) |
ก๊าส |
ก๊าด (น้ำมัน) |
ก๊าส |
กานพลู (พืช) |
กาลพลู |
กาพย์ (คำร้อยกรอง) |
กาพท์ |
กามารมณ์ |
กามารมย์ |
การะเกด (พรรณไม้, ชื่อนก) |
การะเกตุ |
การันต์ (ตัวอักษรที่ไม่ออกเสียง) |
การันฑ์ |
การุณย์ (หรือ การุญ) (ความกรุณา) |
การุณ |
กาลเทศะ (กา-ละ) |
กาละเทศะ |
กาลัญญุตา (ความเป็นผู้รู้กาล) |
กาลันยุตา |
กาลกิณี (กา-ละ หรือ กาน-ละ-กิ-นี) (เสนียดจัญไร) |
กาฬกิณี |
กาสร (ควาย) |
กาษร |
กาสาวพัสตร์ (กา-สา-วะ-พัด) (ผ้าเหลืองพระ) |
กาสาวพัสตร |
กาสิโน |
คาสิโน |
กำซาบ (ซึมซาบเข้าไป) |
กำทราบ |
กำพืด (เทือกเถา เหล่ากอ) |
กำพืช |
กำนัน (ผู้ปกครองตำบล) |
กำนัล |
กำนัล (หญิงชาววัง, ของมอบให้ด้วยความนับถือ) |
กำนัน |
กำเนิด (กำ-เหนิด) (การเกิด) |
กำเหนิด |
กำมะถัน |
กัมมะถัน |
กำมะลอ (เลว, ไม่ทนทาน, ไม่ดี, ไม่งาม) |
กัมมะลอ |
กำมะหยี่ (ผ้า, ดอกไม้) |
กัมมะหยี่ |
กำยาน (วัตถุหอมเกิดจากยางไม้, ชื่อต้นไม้ชนิดหนึ่ง) |
กำยาล |
กำราบ (กำ-หราบ) (ทำให้เข็ดหลาบ หรือกลัว) |
กำหราบ |
กำสรด (กำ-สด) (สลด, แห้ง, เศร้า) |
กำศรด |
กำสรวล (กำ-สวน) (โศกเศร้า, คร่ำครวญ) |
กำศรวล |
กำเหน็จ (ค่าจ้างทำเครื่องเงิน หรือทอง) |
กำเหน็ด |
กิจวัตร (กิจที่ทำเป็นประจำ) |
กิจวัตร์ |
กิจจะลักษณะ (เป็นการเป็นงาน และเป็นระเบียบ) |
กิจจลักษณะ |
กิตติคุณ (คุณที่เลื่องลือ) |
กิติคุณ |
กิตติศัพท์ (เสียงเล่าลือ-ยกย่อง) |
กิติศัพท์ |
กิตติมศักดิ์ (กิด-ติ-มะ-สัก) (ยกย่องเพื่อเป็นเกียรติยศ) |
กิติมศักดิ์ |
กริยา (คำที่แสดงอาการของนาม) |
กิริยา |
กิริยา (การกระทำ, มารยาท เช่น กิริยานอบน้อม หรือทราม) |
กริยา |
กิเลส (เครื่องทำใจให้เศร้าหมอง) |
กิเลศ |
กีฏวิทยา (กี-ตะ) (วิชาว่าด้วยแมลง) |
กีตวิทยา |
กุฏฐัง (โรคเรื้อน) |
กุดถัง |
กุณฑล (ตุ้มหู) |
กุณทล |
กุณโฑ (คนโท-หม้อน้ำ) |
คณโท |
กุมภการ (ช่างหม้อ) |
กุมภะการ |
กุมภัณฑ์ (ยักษ์) |
กุมภันฑ์, กุมภรรณ |
กุมภาพันธ์ (เดือน) |
กุมภาพันธุ์ |
กุมุท (บัวขาว) |
กมุท |
กุยช่าย (ไม้ล้มลุก) |
กุ้ยฉ่าย |
กุยเฮง (เสื้อแบบจีน) |
กุ้ยเฮง |
กุเรา (ปลา) |
กุเลา |
กุลาดำ (กุ้ง) |
กุราดำ |
กุลบุตร (กุน-ละ-บุด) (ลูกชายผู้มีตระกูล) |
กุลบุตร์ |
กุศล (บุญ, สิ่งที่ดี) |
กุสล |
กุศโลบาย (กุ-สะ หรือ กุด-สะ-โล-บาย) (อุบายอันแยบคาย) |
กุศโยบาย |
กุสุมาลย์ (ดอกไม้) |
กุสุมาล |
เกลือสินเธาว์ |
เกลือสินเทา |
เกษตรศาสตร์ |
เกษตร์ศาสตร์ |
เกษมศานต์ (หรือ สันต์) (ชื่นชมยินดี) |
เกษมศานติ์ |
เกษียณ (สิ้นไป, ครบกำหนด) |
เกษียน |
เกษียน (ทำบันทึกถึง) |
เกษียณ |
เกษียร (น้ำนม) |
เกษียณ |
เกสร (ส่วนในของดอกไม้) |
เกษร |
เกาต์ (โรค) |
เกาท์ |
เกาทัณฑ์ (ธนู) |
เกาทัณท์ |
เก๋ากึ้ก (หรือ เก๋ากึ๊ก) (เก่ามาก) |
|
แกงบวด (ของหวาน) |
แกงบวช |
แก๊ป (หมวก) |
แก็ป |
แกร็น (ไม่โตขึ้น) |
แกรน |
แกรนิต (หิน) |
แกรนิตย์ |
แก้วสารพัดนึก |
แก้วสารพัตรนึก |
โกฏิ (โกด) (สิบล้าน) |
โกฎ |
โกส (โกด) (ผอบ) |
โกศ |
โกศ (โกด) (ที่ใส่พระศพ) |
โกฐ |
โกสีย์ (พระอินทร์) |
โกสี |
ใกล้ (ไม่ห่าง) |
ไกล้ |
ไก๋ (ไถลทำเป็นไม่รู้) |
ไก๊ |
ไกรลาส (ภูเขา) |
ไกรลาศ |
ขจี (ขะ-จี) (งามสดใส) |
ขะจี |
ขนด (ขะ-หนด) (ตัวงูที่ขด) |
ขะนด |
ขบถ (หรือ กบฏ) (ทรยศ, ผู้ทรยศ) |
กบฎ |
ขม่อม (ขะ-หม่อม) (หรือ กระหม่อม) (ส่วนกลางหัว) |
ขะหม่อม, กะหม่อม |
ขมีขมัน (ขะ-หมี-ขะ-หมัน) (ทันที, เร็ว) |
ขะมีขะมัน |
ขโมย |
ขะโมย |
ขมึงทึง (ขะ-หมึง-ทึง) (หรือ ถมึงทึง ถะ-หมึง-ทึง) (หน้าตาบูดบึ้ง, ไม่ยิ้มแย้ม) |
ขะมึงทึง |
ขยอก (ขะ-หยอก) (กระเดือกเข้าไป) |
ขะยอก |
ขยะแขยง (ขะ-หยะ-ขะ-แหยง) (เกลียด, สะอิดสะเอียน) |
ขะยะแขยง ขยักแขยง |
ขยักขย่อน (ขะ-หยัก-ขะ-หย่อน) (ทำๆ หยุดๆ ไม่ให้เสร็จในรวดเดียว) |
ขะยักขะย่อน |
ขยาด (ขะ-หยาด) (ครั่นคร้าม, กลัว, เข็ด) |
ขะยาด |
ขยำ (ขะ-หยำ) (บีบย้ำๆ) |
ขะยำ |
ขย้ำ (ขะ-ย่ำ) (งับกัดอย่างแรง) |
ขะย้ำ |
ขยี้ (ขะ-ยี่) |
ขะยี้ |
ขยุกขยิก (ขะ-หยุก-ขะหยิก) (ไม่นิ่ง, ขยับไปขยับมา) |
ขะยุกขะยิก |
ขยุ้ม (ขะ-ยุ่ม) (หยิบด้วยนิ้วทั้งห้า) |
ขะยุ้ม |
ขยุกขยุย (ขะ-หยุก-ขะ-หยุย)(ยุ่งเหยิงไม่เป็นระเบียบ) |
ขะยุกขะยุย |
ขริบ (ขริบ) (ตัดเล็มด้วยตะไกร) |
ขลิบ |
ขลิบ (ขลิบ) (เย็บหุ้มริมผ้าเพื่อให้งาม หรือกันลุ่ย) |
ขริบ |
ขวนขวาย (แสวงหา) |
ขวนฝาย |
ขวักไขว่ (สับสน) |
ขวักไฝ่ |
ขะมักเขม้น (ข-มัก-ขะ-เม่น หรือ ขะ-หมัก-ขะ-เม่น) (รีบทำ, ตั้งใจทำ) |
ขมักขะเม่น |
ขะมุกขะมอม (ขะ-มุก-ขะ-มอม หรือ ขะ-หมุก-ขะ-มอม) (เปรอะเปื้อนมอซอ) |
ขมุกขะมอม |
ขัณฑสกร (น้ำตาลกรวด) |
ขัณทสกร |
ขันที (ชายที่ถูกตอน) |
ขัณฑี |
ขัณฑสีมา (เขตแดน) |
ขัณทสีมา |
ขัดสมาธิ (ขัด-สะ-หมาด) (หรือ ขัด-ตะ-หมาด) (นั่งคู้และแบะเข่าให้ขาทับกัน) |
ขัดสมาด |
ขัตติย (ขัด-ติ-ยะ) (พระเจ้าแผ่นดิน) |
ขัตติยะ |
ขัตติยมานะ (ถือตัวว่าเป็นกษัตริย์) |
ขัตติยะมานะ |
ขั้นบันได |
คั่นบันได |
ขากรรไกร |
ขากันไกร |
ข้าวเจ้า |
ข้าวจ้าว |
ข้าวกล้า (ข้าวที่เพาะไว้สำหรับดำ) |
ข้าวกร้า |
ข้าวเม่า (ข้าวเปลือกที่ยังไม่แก่จัดเอามาคั่ว) |
ข้าวม่าว |
ข้าวสาร |
ข้าวสาน |
ขี้ทูด (โรคเรื้อน) |
ขี้ฑูต |
ขี้ปะติ๋ว (เล็กน้อย) |
ขี้ปติ๋ว |
ขีณาสพ (พระอรหันต์) |
ขีณาสบ |
ขู่กรรโชก |
ขู่กันโชก |
ขู่เข็ญ |
ขู่เข็น |
เข็ญใจ (ยากจน) |
เข็นใจ |
เขต (แดน, แคว้น) |
เขตร |
เขมือบ (กลืนอย่างปลา) |
ขะเหมือบ |
เขยก (ขะ-เหยก) (ขากะเผลก) |
ขะเยก |
เขย่ง (ยืนด้วยปลายเท้า) |
ขะเย่ง |
เขยิบ (ขะ-เหยิบ) (ขยับเคลื่นที่) |
ขะเยิบ |
เขยื้อน (เคลื่อน) |
ขะเยื้อน |
เข้าฌาน (ชาน) (ทำจิตใจให้แน่วแน่) |
เข้าญาน |
เข้าด้ายเข้าเข็ม (คับขัน) |
เข้าได้เข้าเข็ม |
เข้าตรีทูต (อาการหนักปางตาย) |
เข้าตรีฑูต |
เข้าไต้เข้าไฟ (เริ่มมืดต้องเข้าแสงไฟ) |
เข้าใต้เข้าไฟ |
เข้ารีต (ทำพิธีเข้าถือในศาสนา) |
เข้ารีด |
เข้าสุหนัต (เข้าพิธีขลิบหนังในอิสลาม) |
เข้าสุหนัด |
แขม่ว (ขะ-แหม่ว) (ผ่อนลมหายใจให้ท้องแฟบลง) |
ขแม่ว |
โขมด (ผีชนิดหนึ่ง) |
ขโมด |
โขยง (ขะ-โหยง) (พวก) |
ขโหยง |
คณิกา (หญิงโสเภณี) |
คณิการ์ |
คทา (ตะบอง) |
คธา |
คนโท (หม้อน้ำ) |
คนโฑ |
คนธรรพ์ (เทวดาพวกหนึ่ง) |
คนธรรม์ |
ครหา (คะ-ระ หรือ คอ-ระ) (ติเตียน) |
คระหา |
ครอบจักรวาล |
ครอบจักรวาฬ |
คริสต์ศักราช |
คริสตศักราช |
คริสตัง (ผู้นับถือพระเยซู) |
คริสตังค์ |
ครื้นเครง |
ครื้นเคลง |
ครุฑ |
ครุท |
คฤหัสถ์ (ผู้ครองเรือน) |
คฤหัส |
คฤหาสน์ |
คฤหาส |
คละคล่ำ (ปนกันไป) |
คละคร่ำ |
คลื่นไส้ |
คลื่นใส้ |
ควั่น (อ้อย) (ทำให้เป็นรอยด้วยคมมีด) |
ควั้น (อ้อย) |
ควาญม้า (คนเลี้ยงม้า) |
ควานม้า |
ควาน (หา) |
ควาญ |
คว่ำบาตร (ไม่คบค้าสมาคม) |
คว่ำบาต |
ค้อน (เครื่องมือตีตะปู) |
ฆ้อน |
คะนอง |
คนอง |
คะนึง |
คนึง |
คะเน |
คเน |
คะมำ |
คมำ |
คะยั้นคะยอ |
คยั้นคยอ |
คัณฑสูตร (ฝี) |
คัณทสูตร |
คะเยอ (คัน) |
คเยอ |
คั่น (กันไว้, กั้นไว้) |
ขั้น |
คัมภีร์ |
คัมภี |
คัมภีรภาพ (ความลึกซึ้ง) |
คำภีรภาพ |
ค้าประเวณี |
ค้าประเวนี |
เครื่องราง (ของป้องกันอันตราย) |
เครื่องลาง |
หอยแครง |
หอยแคลง |
เคี่ยวเข็ญ |
เคี่ยวเข็น |
โคบาล (คนเลี้ยงวัว) |
โคบาน |
โครงการ |
โครงการณ์ |
ใคร่ครวญ |
ใคร่ครวน |
ฆราวาส |
คราวาส |
ฆ้อง (สำหรับตี), ค้อน (สำหรับตอก, แสดงความไม่พอใจด้วยการตวัดสายตา) |
ค้อง, ฆ้อน |
เฆี่ยน (ตีด้วยไม้เรียว) |
เคี่ยน |
งบดุล (บัญชี) |
งบดุลย์ |
งูสวัด (โรค) |
งูสะวัด |
จงกรม (เดิน) |
จงกลม |
จงกลนี (บัว) |
จงกลณี |
จงอาง (งู) |
จงอางค์ |
จรดพระนังคัล (จะ-หรด) (พิธีแรกนา) |
จรดพระนังคัน |
จรรโลง (พยุงไว้) |
จัญโลง |
จระเข้ (จอ-ระ-เข้) |
จรเข้ |
จาระบี (หรือ จระบี) (น้ำมัน) |
จารบี |
จราจร |
จลาจร |
จริต (จะ-หริด) (ความประพฤติ) |
จริด |
จลาจล (วุ่นวายใหญ่) |
จราจล |
จะเข้ (เครี่องดนตรี) |
ตะเฆ่ |
จะละเม็ด (ปลา-ไข่เต่า) |
จาละเม็ด |
จะละหวั่น (หรือ จ้าละหวั่น) ชุลมุน, วุ่นวาย |
จ้าระหวั่น |
จักจั่น (จัก-กะ-จั่น) (แมลง) |
จั๊กกะจั่น |
จักรพรรดิ (จัก-กระ-พัด) |
จักรพรรดิ์ |
จักรวรรดิ (จัก-กระ-หวัด) (อาณาเขต) |
จักรวรรดิ์ |
จักรวาล |
จักรวาฬ |
จัณฑาล (ต่ำช้า) |
จัณฑาณ |
จัตุโลกบาล (จัด-ตุ-โลก-กะ-บาน) (ผู้รักษาโลกในสี่ทิศ) |
จัตุโลกบาน |
จัตุสดมภ์ (จัด-ตุ-สะ-ดม) (ตำแหน่งรัฐมนตรีโบราณ) |
จัตุสะดมภ์ |
จันทน์กะพ้อ (ต้นไม้) |
จันทน์กระพ้อ |
จันทรคราส (จัน-ทระ-คราด) (การกลืนดวงจันทร์) |
จันทร์คราส |
จับฉ่าย (แกง) |
จับไฉ่ |
จามจุรี (ต้นไม้ชนิดหนึ่ง, เนื้อทรายมีขนละเอียด บางครั้งเรียก จามรี – จา-มะ-รี) |
จามจุรีย์ |
จาระไน (อธิบายถี่ถ้วน) |
จารนัย |
จารีต (ความประพฤติ) |
จารีด |
จำวัด (นอน-พระ) |
จำวัตร |
จำนง (หวัง, ตั้งใจ) |
จำนงค์ |
จำนรรจ์ (พูด, กล่าว) |
จำนรร |
จำปาดะ (ต้นไม้) |
จัมปาดะ |
จิงโจ้ |
จิ้งโจ้ |
จิตวิทยา |
จิตตวิทยา |
จิตรกร |
จิตตกร |
จิตรกรรม |
จิตกรรม |
จิตรลดา (ชื่อวัง, สวนพระอินทร์) |
จิตลดา |
จินตนาการ (ความคิด) |
จินตนากาล |
จิปาถะ (สารพัด) |
จิปาฐะ |
จุณ (ของละเอียด, ของป่น) |
จุล |
จุล (เล็ก, น้อย) |
จุน |
จุติ (จุ-ติ หรือ จุด-ติ) |
จุตติ |
จุมพิต (จูบ) |
จุมพิตร |
จุลทรรศน์ (กล้อง) |
จุลทรรศ์ |
จุลศักราช |
จุลศักราชย์ |
จุลินทรีย์ |
จุลินทรี |
เจตจำนง (ความตั้งใจ) |
เจตจำนงค์ |
เจตสิก (เจ-ตะ หรือ เจด-ตะ-สิก) (อารมณ์ที่เกิดกับใจ) |
เจตตะสิก |
เจโตวิมุติ (ความหลุดพ้นด้วยอำนาจจิต) |
เจโตวิมุตติ |
เจว็ด (จะ-เหว็ด) (ผู้เป็นใหญ่แต่ไม่มีอำนาจ) |
จเว็ด |
เจ้าเล่ห์ |
จ้าวเล่ห์ |
เจียระไน (ทำเพชร หรือแก้วเป็นเหลี่ยม) |
เจียรไน |
โจงกระเบน (นุ่งผ้าแบบไทย) |
โจงกะเบน |
โจ่งครึ่ม (หรือ โจ๋งครึ่ม) (ทำอย่างเปิดเผย ไม่เกรงกลัวใคร) |
โจงครึ่ม |
โจทก์ (ผู้ฟ้อง) |
โจทย์ |
โจทย์ (คำถาม) |
โจทก์ |
ฉกามาพจร (สวรรค์ 6ชั้น) |
ฉกามาพะจร |
ฉงน (ฉะ-หงน) (สงสัย) |
ฉะงน |
ฉนวน (ฉะ-หนวน) (ทางเดินมีเครื่องกำบัง, วัตถุที่ไม่เป็นตัวนำไฟฟ้า) |
ฉะนวน |
ฉ้อฉล (โกง) |
ฉ้อฉน |
ฉะนั้น |
ฉนั้น |
ฉันทานุมัติ (เห็นชอบตามโดยความพอใจ) |
ฉันทานุมัต |
ฉัพพรรณรังสี (ฉับ-พัน-นะ-รัง-สี) (รัศมี 6ประการ) |
ฉับพรรณรังสี |
เฉลย (แก้ความ) |
ฉเลย |
โฉนด |
ฉโนด |
ไฉไล (งาม) |
ไฉใล |
ชฎิล (ชะ-ดิน) (นักบวช) |
ชฎิน |
ชนก (ชะ-นก) (พ่อ) |
ชะนก |
ชนมพรรษา (ชน-มะ-พัน-สา) (อายุ) |
ชนม์พรรษา |
ชนวน (สื่อกลาง, กระดานเขียน) |
ชะนวน |
ชนัก (เครื่องแทงสัตว์) |
ชะนัก |
สีชมพู |
สีชมภู |
ชมพู่ (ต้นไม้) |
ชมภู่ |
ชมพูนุท (ทองเนื้อบริสุทธิ์) |
ชมภูนุท |
ชม้อย (หลบตาเอียงอาย) |
ชะม้อย |
ชลมารค (ชน-ละ-มาก) (ทางน้ำ) |
ชลมาก |
ชลาศัย (สระ, ทะเล) |
ชลาศรัย |
ชโลม (ทำให้เปียกชุ่ม) |
ชะโลม |
ชวา (ชื่อเกาะ) |
ชะวา |
ชอล์ก (ดินสอเขียน) |
ชอกล์ |
ช็อกโกเลต (หรือ ช็อกโกแลต) |
ช็อกโกเล็ต (แล็ต) |
ชะงัก (หยุดทันที) |
ชงัก |
ชะตา (ดวงชะตา) (ชะตากรรม) |
ชตา |
ชะง่อน (หินที่งอกออกมา) |
ชง่อน |
ชะโด (ปลา) |
ชโด |
ชอุ่ม (ชะ-อุ่ม) (ชุ่ม, สดชื่น) |
ชะอุ่ม |
ชะนี (สัตว์) |
ชนี |
ชะรอย (เห็นจะ, บางที) |
ชรอย |
ชะลอ (ประคองไว้) |
ชลอ |
ชะลอม (เครื่องสาน) |
ชลอม |
ชักเย่อ (ชัก-กะ-เย่อ) (การเล่น) |
ชักกะเย่อ |
ชัชวาล (ชัด-ชะ-วาน) (สว่าง, รุ่งเรือง) |
ชัชวาลย์ |
ชัฏ (ป่าทึบ) |
ชัฎ |
ชันนะตุ (โรคผิวหนัง) |
ชันตุ |
ชันษา (ชัน-นะ-สา) (อายุ) |
ชันม์ษา |
ชันสูตร (ชัน-นะ-สูด) (ตรวจสอบ) |
ชันสูติ |
ชัยภูมิ (ไช-ยะ-พูม) (ทำเลที่เหมาะ) |
ชัยภูม |
ชัยพฤกษ์ (ไช-ยะ-พลึก) (ต้นไม้) |
ไชยพฤกษ์ |
ช้างพลาย (ตัวผู้) |
ช้างพราย |
ช่างกระไร (คำกล่าวตัดพ้อ) |
ช่างกะไร |
ชิมลาง (ลองต่อเหตุการณ์) |
ชิมราง |
ชีววิทยา |
ชีวะวิทยา |
ชีวาลัย (ชีวิต) |
ชีวาไล |
ชีวิตินทรีย์ (ชีวิต) |
ชีวิตินทรี |
เช็คของขวัญ |
เชคของขวัญ |
แชล่ม (ชะ-แล่ม) (หรือ แฉล้ม) |
ชะแล่ม |
ซวดทรง (ภาษาโบราณ) (ทรวดทรง) |
ซวดซง |
ซอกแซก |
ซอกแทรก |
ซักไซ้ (ไต่ถาม) |
ซักไซร้ |
ซังกะตาย (ทำโดยไม่เต็มใจ) |
ซังกระตาย |
ซาก (ร่าง-อาคาร ที่ทรุดโทรมไปแล้ว) |
ทราก |
ซ้ำซาก |
ซ้ำทราก |
ซิ่น (ผ้าถุง) |
สิ้น |
ซุป (อาหารเหลว) |
ซุบ |
ซุ่ม (แอบแฝง) |
สุ้ม |
ซุ่มซ่าม (ผลีผลาม) |
ซู่มซ่าม |
ฌาปนกิจ (ชา-ปะ-นะ-กิจ) (เผาศพ) |
ฌาปนะกิจ |
ญัตติ (ข้อเสนอเพื่อลงมติ) |
ญัติ |
ฐานันดร (ลำดับแห่งยศบรรดาศักดิ์) |
ฐานันท์ดร |
เถ้าแก่ (หรือ เฒ่าแก่) – ผู้ใหญ่ที่เป็นประธานในการสู่ขอและหมั้น, ชายจีนเจ้าของกิจการ, ชายจีนที่เป็นผู้ใหญ่และมีฐานะดี |
|
ดรรชนี (นิ้วชี้) |
ดัชชะนี |
ดอกจัน (เครื่องหมาย) |
ดอกจันทร์ |
ดะโต๊ะ (ผู้เชี่ยวชาญกฎหมายอิสลาม) |
ดาโต๊ะ |
ดันทุรัง (ดื้อดึง) |
ดันทุลัง |
ดัสกร (ข้าศึก) |
ดัสสะกร |
ดาดฟ้า (พื้นราบตอนบนของเรือหรือตอนบนสุดของอาคาร) |
ดาษฟ้า |
ดาบส (ฤษี) |
ดาบถ |
บันดาลโทสะ (โกรธาเคืองมาก) |
บันดาลโทษะ |
ดาวดึงส์ (ดาว-วะ-ดึง) (สวรรค์) |
ดาวดึงษ์ |
ดำรง (ทรงไว้, ตั้งไว้) |
ดำรงค์ |
ดำริ (ดำ-หริ) (คิด) |
ดำริห์ |
ดิรัจฉาน (หรือ เดรัจฉาน หรือ เดียรัจฉาน) |
เดระฉาน |
ดึกดำบรรพ์ (นาน) |
ดึกดำบรรพ |
ดื่นดาษ (มากมาย) |
ดื่นดาด |
เดนมาร์ก (เด็น-หมาก) |
เด็นมาร์ค |
เดินสะพัด (กระแสรายวัน) |
เดินสพัด |
เดียรถีย์ (นักบวชนอกพุทธศาสนา) |
เดียรถี |
เดือดดาล (โกรธมาก) |
เดือดดาน |
ตบะ (พิธีข่มกิเลส) |
ตะบะ |
ต้มสุก (ล่อลวงให้หลงสำเร็จ) |
ต้มสุข |
ต้มกะทิ (ชื่อแกง) |
ต้มกทิ |
ต้มโคล้ง (ชื่อแกง) |
ต้มโคร้ง |
ตระบัด (ทันใด, ประเดี๋ยว, ฉ้อโกง, ยักยอก) (เช่น ตระบัดสัตย์ – ไม่รักษาคำมั่นสัญญา) |
ตระบัต |
ตราสัง (มัดศพ) |
ตราสังข์ |
ตรีโกณ (รูปสามเหลี่ยม) |
ตรีโกน |
ตรีทูต (ลักษณะบอกอาการตาย) |
ตรีฑูต |
ตรีศูล (หลาวพระอิศวร) |
ตรีศูนย์ |
ตรียัมปวาย (พิธีโล้ชิงช้า) |
ตรียำปวาย |
ตรุษจีน |
ตรุดจีน |
ตฤณชาติ (ตริน-นะ-ชาด) (หญ้าต่างๆ) |
ตฤณชาต |
ตลก (ตะ-หลก) |
ตะลก |
ตลบตะแลง (ตะ-หลบ-ตะ-แลง) (ปลิ้นปล้อน, พลิกแพลงด้วยเล่ห์เหลี่ยมให้หลงเชื่อ) |
ตะลบตะแลง |
ตลิ่ง |
ตะลิ่ง |
ตะลึง (ชะงักนิ่งอึ้งเพราะคาดไม่ถึง) |
ตลึง |
ตะลึงพรึงเพริด (ตะลึงจนลืมตัว) |
|
ตวัก (ตะ-หวัก) (เครื่องตักข้าว) |
ตะวัก |
ตวาด (ตะ-หวาด) (ขู่เต็มเสียง) |
ตะวาด |
ต้อยตีวิด (นก) |
ต้อยติวิด |
ตะลีตะลาน (รีบร้อน, ลุกลน) |
ตาลีตาลาน |
ตะกรุมตะกราม (ซุ่มซ่าม) |
|
ตะขิดตะขวง (กระดากใจ) |
|
ตะไคร่ (พืชในน้ำ) |
ตะใคร่ |
ตะไคร้ (ต้นไม้) |
ตะใคร้ |
ตะบองเพชร (หรือ กระบองเพชร) |
ตะบองเพ็ด |
ตะแบงมาน (หรือ ตะเบ็งมาน) (วิธีห่มผ้าแบบหนึ่ง) |
|
ตะไบ (เครื่องมือ) |
ตะใบ |
ตะพาบน้ำ |
ตะภาพน้ำ |
ตะเภา (หนู, เรือ) |
ตะเพา |
ตะรังกะนู (หรือ ตรังกานู) (รัฐในมาเลเซีย) |
|
ตะราง (เรือนจำคุมขังนักโทษ) |
ตาราง (ช่องสี่เหลี่ยมที่เกิดจากเส้นขนานแนวนอนและแนวดิ่งตัดกัน) |
ตั๊กแตน (ตั๊ก-กะ-แตน) |
ตั๊กกะแตน |
ตักษัย (ตัก-ไส) (ตาย) |
ตรรกษัย |
ตั้วโผ (หรือ โต้โผ) (หัวหน้าคณะมหรสพ) |
|
ตานขโมย (โรค) |
ตาลขโมย |
ตายซาก |
ตายทราก |
ตาลปัตร (ตา-ละ-ปัด) (พัดของพระ) |
ตาลปัต |
ติดกัณฑ์เทศน์ |
ติดกัณเทศน์ |
ตุหรัดตุเหร่ (อยู่ไม่เป็นที่) |
|
เต็นท์ (กระโจมที่อาศัย) |
เต้นท์ |
โตนด (ตะ-โหนด) (ต้นตาล) |
ตะโหนด |
ไต้ (ใช้จุดไฟ) |
ใต้ (ทิศ) |
ไต้ก๋ง (นายท้ายเรือสำเภา) |
ใต้ก๋ง |
ไตรปิฎก |
ไตรปีฎก |
ถกเขมร (นุ่งผ้าหยักรั้งขึ้นให้พ้นเข่า) |
ถกเขมน |
ถมึงทึง (ถะ-หมึง-ทึง) (ท่าทางน่ากลัว) |
ทะมึงทึง |
ถะมัดถะแมง (ถะ-มัด-ถะ-แมง) หรือ ทะมัดทะแมง (ทะ-มัด-ทะ-แมง) (ขึงขัง, เอาจริงเอาจัง) |
ทมัดทะแมง |
เถาวัลย์ (ไม้เถา) |
เถาวัล |
ทมิฬ (คนเผ่าหนึ่ง) |
ทะมิฬ |
ทยอย (เคลื่อนตามกันไปไม่ขาดระยะ) |
ทะยอย |
ลิงทโมน |
ลิงทะโมน |
เส้นทแยงมุม |
เส้นทะแยงมุม |
ถึงแก่อสัญกรรม |
ถึงแก่อสัญญกรรม |
ทดรอง (ออกทรัพย์แทนไปก่อน เช่นเงินทดรองจ่าย) |
เงินทดลองจ่าย |
ทรพี (ทอ-ระ-พี) (ลูกอกตัญญู) |
ทอรพี |
ทรมาทรกรรม (ทอ-ระ-มา-ทอ-ระ-กำ) (ทนทุกข์ทรมานไม่จบสิ้น) |
ทรมานทรกรรม |
ทรรศนะ (ทัด-สะ-นะ) (หรือ ทัศนะ) |
|
ทรวดทรง (ซวด-ซง) (หรือ ซวดทรง) |
|
ทรหด (ทอ-ระ-หด) (อดทน) |
ทระหด |
ทระนง (ทอ-ระ-นง) (หรือ ทะนง) |
|
ทรุดโทรม (ซุด-โซม) |
ซุดโซม |
ทรุด (ซุด) (จมลงไป) |
ซุด |
ทลาย (แตกหัก, พังกระจัดกระจาย) |
ทะลาย |
ทองรูปพรรณ (ทอง-รูบ-ปะ-พัน) (ทองคำที่ทำเป็นเครื่องประดับและของใช้ต่างๆ) |
ทองรูปประพรรณ |
ทะนาน (เครื่องตวง) |
ทนาน |
ทะนุถนอม |
ทนุถนอม |
ทะมัดทะแมง |
ทะมัดทแมง |
ทะเยอทะยาน |
ทะเยอทยาน |
ทะเลสาบ |
ทะเลสาป |
ทักษิณาวรรต (วนไปทางขวา) |
ทักษิณาวัฏ |
ทำทัณฑ์บน |
ทำทัณบน |
ทัพพี (อุปกรณ์ตักข้าว) |
ทับพี |
ทัศนีย์ (น่าดู, งาม) |
ทัศณีย์ |
ทายาด (ยิ่งยวด เช่น ทนทายาด) |
ทาญาติ |
ทารุณ |
ทารุน |
ทิฆัมพร (ท้องฟ้า) |
ฑิฆัมพร |
ทิฐิ (ทิด-ถิ) (ความเห็น, ดื้อดึงในความเห็น) |
ทิษฐิ |
ทิพยรส (ทิบ-พะ-ยะ-รด) (รสเลิศ) |
ทิพรส |
ทิพยเนตร (ทิบ-พะ-ยะ-เนด) (ตาทิพย์) |
|
ทิพยจักษุ (ทิบ-พะ-ยะ-จัก-สุ) (ตาทิพย์) |
|
ทิศาปาโมกข์ (อาจารย์ผู้มีความรู้และชื่อเสียง) |
ทิศาปาโมกษ์ |
ทีฆายุ (อายุยืน) |
ฑีฆายุ |
ทุกขนิโรธ (ทุก-ขะ-นิ-โรด) (ความดับทุกข์) |
ทุกนิโรธ |
ทุกขสมุทัย (ทุก-ขะ-สะ-หมุ-ไท) (เหตุให้เกิดทุกข์) |
ทุกขสมุหทัย |
ทุพพลภาพ (ทุบ-พน-ละ-พาบ) (ความอ่อนแอ) |
ทุพลภาพ |
ทูตานุทูต (พวกทูต) |
ทูตานุฑูต |
เทคนิค |
เท็คนิก |
แทรก (เบียดเข้าไป) |
แซก |
แทรกแซง |
แซกแซง |
โทรม (พัง, ทลาย) |
โซม |
โทรทรรศน์ (กล้องส่องดูทางไกล) |
โทรทรรศ |
โทรทัศน์ (เครื่องรับทีวี) |
โทรทรรศน์ |
โทสาคติ (ความโกรธ) |
โทษาคติ |
ธนบัตร |
|
ธนาณัติ |
|
ธรรมาสน์ (ทำ-มาด) (ที่นั่งแสดงธรรม) |
ธรรมมาสน์ |
ธัญญาหาร (อาหารคือข้าว) |
ธัญหาร |
ธารพระกร (ไม้เท้า) |
ทานพระกร |
ธารกำนัล (ทา-ระ-กำ-นัน) (ที่ชุมนุมชน) |
ธารกำนัน |
ธำมรงค์ (แหวน) |
|
ธำรง (คงไว้) |
|
ธุรการ |
ธุระการ |
นงคราญ (นางงาม) |
นงค์คราญ |
นงเยาว์ (นางสาว) |
นงค์เยา |
นวยนาด |
|
นวลลออ (ผุดผ่อง) |
|
นวลระหง (รูปทรงงาม) |
|
นักปราชญ์ |
|
นักขัตฤกษ์ (งานรื่นเริง) |
|
นักษัตร (ดาวฤกษ์) |
|
นัยน์ตา (ดวงตา) |
|
นัยนา (ดวงตา) |
|
นิเทศ (คำแสดง ชี้แจง) |
นิเทศน์ |
นิมนต์ (เชิญพระ) |
นิมนตร์ |
นิมมานรดี (นิม-มา-นอ-ระ-ดี หรือ นิม-มา-นะ-ระ-ดี)(สวรรค์ชั้นที่ 5) |
นิมานรดี |
นิราศ (จากไป) |
นิราส |
นิวรณ์ (สิ่งกั้นจิตมิให้บรรลุความดี) |
นิวร |
นิวาส (ที่พัก) |
นิวาศ |
นิเวศ (หรือ นิเวศน์) (ที่อยู่, บ้าน) |
นิเวส |
นิสัย |
นิสสัย |
เนติบัณฑิต (ผู้รู้กฎหมาย) |
เนติบันฑิต |
เนรเทศ (เน-ระ-เทด) |
เนรเทศน์ |
เนรมิต (เน-ระ-มิด) |
เนรมิตร |
เนืองนิตย์ |
เนืองนิจ |
โนมพรรณ (รูปลักษณะ) |
โนมพันธ์ |
บงการ (ชี้ให้ทำตาม) |
บงการณ์ |
บงกช (ดอกบัว) |
|
บนบาน (อ้อนวอนขอให้ช่วย) |
บนบาล |
บพิตร (พระองค์ท่าน) |
บพิธ |
บรรจถรณ์ (เครื่องปู, ที่นอน) |
|
บรรณสาร (หนังสือราชการ) |
บรรณสานส์ |
บรรทัด (เส้นตรง) |
บันทัด |
บรรทุก |
บันทุก |
บรรลัย (ย่อยยับ) |
บรรไลย |
บรรหาร (เฉลย, กล่าวแก้) |
|
บริภัณฑ์ (ของใช้) |
|
บริภาษ (กล่าวติเตียน) |
|
แกงบวด (อาหาร) |
แกงบวช |
บวชชี (ของหวาน, ถือเพศเป็นชี) |
บวดชี |
บังสุกุล |
บังสกุล |
บัญญัติไตรยางศ์ |
บัญญัติไตรยางค์ |
บัณฑิต (ผู้มีปัญญา) |
บัณฑิตย์ |
บันดาล (ให้เกิดมีขึ้น) |
บรรดาล |
บัณฑูร (คำสั่ง) |
บัณฑูรย์ |
บัตรสนเท่ห์ |
บัตร์สนเท่ห์ |
บันได |
บรรได |
บันทึก |
บรรทึก |
บันเทิง |
บรรเทิง |
บัลลังก์ |
บัลลัง |
อุกกาบาต |
อุกาบาตร |
บาตรพระ |
บาตพระ |
บานทะโรค (โรคริดสีดวง) |
บานทโรค |
บาศ (บ่วง) |
บาศก์ |
บาศก์ (ลูกบาศก์) |
บาศ |
บำเหน็จ (รางวัล) |
บำเหน็ด |
บิณฑบาต |
บิณฑบาตร |
บิตุรงค์ (พ่อ) |
บิตุรงศ์ |
บีฑา (บีบคั้น) |
บีทา |
บุคลากร |
บุคคลากร |
บุคลิกภาพ |
บุคคลิกภาพ |
บุญราศี (กองบุญ) |
บุญราศรี |
บุญญาภินิหาร |
บุญญาภินิหารย์ |
บุนนาค (ต้นไม้ชนิดหนึ่ง) |
บุญนาค |
บุปผชาติ |
บุปผาชาติ |
บุพการี (บุบ-พะ-กา-รี) (ผู้อุปการะ) |
บุพพการี |
บุพพาจารย์ (บิดามารดา) |
บุพาจารย์ |
บุพเพสันนิวาส |
บุพเพสันนิวาท |
บุษบง (ดอกไม้) |
บุษบงก์ |
บุษยมาส (เดือนยี่) |
บุษยมาศ |
บุษราคัม |
บุษราคำ |
บูชายัญ |
บูชายัณ |
เบญจขันธ์ |
เบ็ญจขัณฑ์ |
เบญจพรรณ |
เบ็ญจพันธุ์ |
เบญจมาศ (ต้นไม้) |
เบญจมาส |
เบญจเพส (ยี่สิบห้า) |
เบญจเพศ |
เบ็ดเตล็ด (เล็กๆ น้อยๆ) |
เบ็ตเตล็ต |
เบนซิน |
เบ็นซิน |
เบียร์ |
เบีย |
โบกขรณี (โบก-ขะ-ระ-นี หรือ ขอ-ระ-นี) (สระบัว) |
โบกขรณีย์ |
โบสถ์ |
โบสต์ |
ใบโพ |
ใบโพธิ์ |
ปกิณกะ (ปะ-กิน-นะ-กะ) (เบ็ดเตล็ด) |
ปกิณะกะ |
ปฏิกิริยา |
ปฏิกริยา |
ปฏิกูล (พึงเกลียด) |
ปฎิกูร |
ปฏิญาณ (ปะ-ติ-ยาน) – ให้คำมั่นสัญญา |
ปฏิญญาณ |
ปฏิพัทธ์ (ผูกพัน) |
ปฏิพัทย์ |
ปฏิสังขรณ์ (ซ่อมแซม) |
ปฏิสังขร |
ปฏิสันถาร (ทักทายปราศรัย) |
ปฏิสันฐาน |
ปฐพี (ปะ-ถะ หรือ ปัด-ถะ-พี) (แผ่นดิน) |
ปัถพี |
ปฐมฌาน (ปะ-ถม-มะ-ยาน) (ฌานเบื้องต้น) |
ปฐมฌาณ |
ปถพี (ปะ-ถะ-พี) (แผ่นดิน) |
ปัถพี |
ปรนนิบัติ (ปรน-นิ-บัด) (รับใช้) |
ปรนนิบัต |
ปรมัตถ์ (พระอภิธรรมปิฎก) |
ปรมัตร |
ปรมาณู (ปะ-ระ หรือ ปอ-ระ-มา-นู) (วัตถุขนาดเล็ก) |
ปรมานู |
ปรอด (ปะ-หลอด) (นก) |
ปรอท |
ปรอท (ปะ-หลอด) (ธาตุ) |
ปรอด |
ประกาศิต (คำสั่งเด็ดขาด) |
ประกาสิทธิ์ |
ประกายพรึก (ดาวพระศุกร์) |
ประกายพฤกษ์ |
ประคด (เครื่องคาดเอว หรือ อก สำหรับพระ) |
ประคต |
ประจญ (ต่อสู้) |
ประจล |
ประจักษ์ (แจ่มแจ้ง) |
ประจักร |
ประจัญบาน |
ประจัญบาญ |
ประณม (การน้อมไหว้) |
ประนม |
ประณาม (การขับไล่) |
ประนาม |
ประณิธาน |
ปณิธาน |
ประณีต |
ปราณีต |
ประดิดประดอย |
ประดิษฐ์ประดอย |
ประดิษฐาน |
ประดิษฐ์สถาน |
ประทีป (ตะเกียง, โดม) |
ประทีบ |
ประนม (ยกกระพุ่มมือ) |
ประณม |
ประนีประนอม |
ปรานีประนอม |
ประพาส (เที่ยวไป) |
ประพาศ |
ประภัสสร (สีเลื่อมๆ พรายๆ) |
ประภัสสรณ์ |
ประภาษ (ตรัส, บอก, พูด) |
ประภาส |
ประภาส (แสงสว่าง) |
ประภาษ |
ประมง |
ประมงค์ |
ประยุกต์ |
ประยุก |
ประลองยุทธ์ (ซ้อมรบ) |
ประลองยุทธ |
ประวัติการ (ประ-หวัด-ติ-กาน) (เรื่องราวที่เป็นมาแล้วตามลำดับ) |
|
ประวัติการณ์ (ประ-หวัด-ติ-กาน) (เหตุการณ์ที่มีค่าควรบันทึกจดจำ) |
|
ประเวณี |
ประเวนี |
ประศาสน์ (การแนะนำสั่งสอน) |
ประสาท |
ประสบ (พบ) |
ประสพ |
ประสพ (การเกิดผล) |
ประสบ |
ประสูติ (การเกิด) |
ประสูตร |
ประหัตประหาร |
ประหัตถประหาร |
ปรักหักพัง (ปะ-หรัก-หัก-พัง) (ชำรุดทรุดโทรม) |
สลักหักพัง |
ปรักปรำ |
|
ปรัชญา (ปรัด-ยา หรือ ปรัด-ชะ-ยา) |
|
ปรัศนี (ปรัด-สะ-นี) (เครื่องหมายคำถาม) |
ปรัศนี |
ปรากฏ |
ปรากฏ |
ปรากฏการณ์ (ปรา-กด-กาน) |
ปรากฏการ |
ปราง (แก้ม) |
ปรางค์ |
ปรางค์ (สถูปที่มียอดสูง) |
ปรางศ์ |
ปราณ (ลมหายใจ, ชีวิต) |
ปราน |
ปราณี |
ปรานี |
ปราโมทย์ (ความบันเทิงใจ) |
ปราโมท |
ปรารมภ์ (รำพึง) |
ปรารมย์ |
ปราศรัย (ปรารภ) |
ปราศรัย |
ปริณายก (ผู้เป็นใหญ่, หัวหน้า) |
ปรินายก |
ปรินิพพาน (การดับสนิท) |
ปรินิพาน |
ปริยัติ (ปะ-ริ-ยัด)ป (การเล่าเรียนพระไตรปิฎก) |
ปริญัติ |
ปริโยสาน (ที่สุดลงโดยรอบ) |
|
ปริศนา |
|
ปล้นสะดม |
ปล้นสะดมภ์ |
ปวารณา (ยอมให้ใช้) |
ปาวารณา |
ปศุสัตว์ |
ปสุสัตว์ |
ปะการัง |
ประการัง |
ปักษิน (นก) |
ปักษิณ |
ปัจจามิตร |
ปัจจามิต |
ปัญจวัคคีย์ |
ปัญจวัคคี |
ปัสสาวะ |
ปัจสาวะ |
ปากเปราะ |
ปากเปลาะ |
ปาฏิหาริย์ (ปา-ติ-หาน) |
ปาฏิหาร |
ปาติโมกข์ |
ปาฏิโมกข์ |
ปาราชิก (อาบัติ) |
ปราชิก |
ปาล์ม (ต้นไม้) |
ปามล์ |
ปีกนิก |
ปิ๊กนิค |
ปิศาจ |
ปีศาจ |
ปี่พาทย์ |
ปี่พาท |
เป็นนิตย์ |
เป็นนิจ |
เปราะ (หักง่าย) |
เปลาะ |
เปอร์เซ็นต์ |
เปอร์เซ็น |
แป๊บ (ท่อน้ำ) |
แป็บ |
แปรพักตร์ |
แปรพักต์ |
โปรดปราน |
โปรดปราณ |
ไปยาล (เครื่องหมาย) |
ไปยาน |
ไปรษณียภัณฑ์ |
|
ผงาด |
ผะงาด |
ผดุงครรภ์ |
ผะดุงครรภ์ |
ผนึก (ผะ-หนึก) |
ผะนึก |
ผรุสวาท (ผะ-รุ-สะ-วาด) (คำหยาบ) |
ผรุสสวาท |
ผลานิสงส์ |
ผลานิสงฆ์ |
ผลัด (เปลี่ยน, แทน) |
ผัด |
ผอบ |
ผะอบ |
ผักตบชวา |
ผักตบชะวา |
ผัด (ขอเลื่อนเวลา) |
ผลัด |
ผาสุก |
ผาสุข |
ผิดสังเกต |
ผิดสังเกต |
เผยแผ่ (ทำให้ขยายออกไป) |
|
เผยแพร่ (โฆษณาให้แพร่หลาย) |
|
ฝรั่งเศส |
ฝรั่งเศษ |
ฝีดาษ (โรค) |
ฝีดาด |
พงพันธุ์ |
พงพันธ์ |
พงศาวดาร |
พงศาวดาล |
พจมาน (คำพูด) |
พจมาลย์ |
พเนจร |
พะเนจร |
พยัคฆ์ (เสือโคร่ง) |
พยัค |
พยากรณ์ |
|
พยาธิ |
|
พยาบาท |
|
พยุง |
|
พระพรหม |
พระพรหมณ์ |
พรหมจรรย์ |
|
พรหมจารี |
|
พระภูมิ |
|
พริ้งเพริศ |
|
พฤกษชาติ |
พฤกษาชาติ |
พลัดพราก |
|
พหูสูต |
พหูสูตร |
พ่อม่าย |
พ่อหม้าย |
พะเน้าพะนอ |
พะเน้าพนอ |
พะยูน (ปลา) |
พยูน |
พะรุงพะรัง |
|
พะวง |
|
พะอืดพะอม |
|
พัทธสีมา |
|
พัลวัล |
|
พัศดี (ผู้คุม) |
|
พัสดุ |
|
พาณิช (พ่อค้า) |
พานิช |
พาณิชย์ (การค้า) |
|
พาหุรัด (เครื่องประดับ) |
|
พิจิตร (งาม) |
|
เอ็ดตะโร |
|
เอร็ดอร่อย |
|
โอกาส |
|
โอฆสงสาร (โอ-คะ-สง-สาน) (การเวียนเกิดเวียนตายในห้วงของกิเลส) |
|
โอตตัปปะ (โอด-ตับ-ปะ) (ความกลัวบาป) |
|
โอภาส (แสงสว่าง) |
|
โอฬาร (ใหญ่โต) |
|
อาถรรพณ์ |
|
อานิสงส์ |
|
อามิษ (หรือ อามิส) (เครื่องล่อใจ) |
|
อาเพศ (เหตุที่เกิดขึ้นอย่างผิดปกติวิสัย ถือว่าเป็นลางไม่ดี) |
|
อาวรณ์ (อาลัย, ห่วงใย, คิดกังวลถึง) |
|
อาสาฬหะ (อา-สาน-หะ หรือ อา-สาน-ละ-หะ) |
|
อีหลุยฉุยแฉก (หรือ อีลุ่ยฉุยแฉก) |
|
อุกกาบาต |
อุกาบาต |
อุตพิด |
|
อุตลุต (อุด-ตะ-หลุด) |
อุดตลุต |
อุบาทว์ |
|
อุปนิสัย (อุ-ปะ หรือ อุบ-ปะ-นิ-สัย) |
|
อุปัฏฐาก (อุ-ปัด หรือ อุบ-ปัด-ถาก) |
|
อุปัชฌาย์ (อุ-ปัด หรือ อุบ-ปัด-ชา) |
|
อินทผลัม (อิน-ทะ-ผะ-ลัม) (หรือ อินทผาลัม) |
|
อลังการ (การตกแต่ง-ประดับ, เครื่องตกแต่ง-ประ ดับ, งามด้วยเครื่องประดับตกแต่ง) |
|
อวสาน |
|
อโศก |
|
อสงไขย -มากจนนับไม่ถ้วน |
|
อั้งโล่ (เตาไฟดินเผา) |
|
อัชฌาสัย (ศัย) (กิริยาดี, นิสัยใจคอ, ความรู้จักผ่อนปรน) |
|
อัธยาศัย |
|
อัมพาต |
|
อากัปกีรียา |
|
ไสยาสน์ |
|
หน้ามุข |
|
อเนจอนาถ (อะ-เหน็ด-อะ-หนาด) (น่าสงสาร-สังเวช-สลดใจ) |
|
อโนดาต (สระ) |
|
อนิจจา (คำที่เปล่งออกมาแสดงความสงสารสังเวช) |
|
อนุสติ (อะ-นุด-สะ-ติ) |
|
ศรัทธา |
|
ศฦงคาร (สะ-หริง-คาน หรือ สิง-คาน) (สิ่งให้เกิดความรัก) |
|
ศัตรู (สัด-ตรู) (ข้าศึก, ปรปักษ์) |
|
สรณ หรือ สรณะ (สะ-ระ-นะ) (ที่พึ่ง, ที่ระลึก, ความระลึก) |
|
สรรเสริญ (สัน-เสิน หรือ สัน-ระ-เสิน) (กล่าวคำยกย่อง เชิดชู หรือเทิดทูน) |
|
สละสลวย (สะ-หละ-สะ-หลวย) (เป็นระเบียบเรียบร้อย, งดงาม) |
|
สลาตัน (สะ-หลา-ตัน) (พายุใหญ่) |
|
สลิด (สะ-หลิด) (ปลา, ไม้เถาชนิดหนึ่ง) |
|
สลุต (สะ-หลุด) (คำนับ เช่น ยิงสลุต) |
|
สะเพร่า (ไม่รอบคอบ, ไม่ถี่ถ้วน, ไม่เรียบร้อย, ทำอย่างหวัดๆลวกๆ) |
สัพเพร่า |
สัมฤทธิ์ (สำ-ริด) (ความสำเร็จ) |
สำฤทธิ์ |
สาตรา (สาด-ตรา) – ของมีคม |
ศาสตรา |
สาธยาย (สา-ทะ-ยาย หรือ สาด-ทะ-ยาย) (การท่อง, การสวด, การทบทวน, การชี้แจงแสดงเรื่อง) |
สาทะยาย |
สาธารณ หรือ สาธารณะ (อ่านว่า สา-ทา-ระ-นะ ทั้งสองคำ (ทั่วไป, เพื่อประชาชนทั่วไป) |
|
สามเณร (สาม-มะ-เนน) (ผู้ดำรงเพศอย่างภิกษุ) |
|
สารเลว (สา-ระ-เลว) (เลวทั้งสิ้น) |
สาระเลว |
สารท (สาด) (ฤดูใบไม้ร่วง เทศกาลทำบุญวันสิ้นเดือนสิบ), |
|
สีทันดร (สี-ทัน-ดอน) (ชื่อทะเลในคัมภีร์ไตรภูมิ) |
|
สุจริต (สุ-จะ-หริด) (ประพฤติชอบตามคลองธรรม) |
|
สุนทรี (สุน-ทะ-รี) (หญิงงาม, นางงาม) |
สุนทรีย์ |
สุบรรณ (สุ-บัน) (ครุฑ) |
|
เสลด (สะ-เหลด) (เสมหะ) |
สเลด |
เสวียน (สะ-เหวียน) (ไม้ไผ่เหลาขดเป็นวงกลม สำหรับรองก้นหม้อ) |
|
แสยง (สะ-แหยง) (หวาดเกรง) |
สแยง |
แสยะ (สะ-แหยะ) (อาการของปากที่แบะออก แสดงให้รู้ว่าเกลียด เยาะเย้ย หรือเกลียดกลัว) |
สแยะ |
แสร้ง (แส้ง) (แกล้ง, จงใจทำให้ผิดจากความจริง) |
|
แสลง (สะ-แหลง) (เป็นพิษ, ร้ายไม่ถูกกับโรค) |
สแลง |
โสมนัส (โสม-มะ-นัด) (ความสุขใจ-ปลาบปลื้ม-เบิกบาน) |
โสมมนัส |
โสมม (โส-มม) (สกปรก, เลอะเทอะ, น่าขยะแขยง) |
|
หฤโหด (หะ-รึ-โหด) (ชั่วร้าย เลวทราม), |
หรึโหด |
หายนะ (หาย-ยะ-นะ หรือ หา-ยะ-นะ) (ความเสื่อม, ความเสียหาย, ความฉิบหาย) |
หายยะนะ |
อกรรมกริยา (อะ-กำ-กริ-ยา) (กริยาที่ไม่ต้องมีกรรมมารับ) |
อกรรมกิริยา |
องคาพยพ (อง-คา-พะ-ยบ หรือ อง-คาบ-พะ-ยบ) (อวัยวะน้อยใหญ่) |
องค์คาพยพ |
อโณทัย (อะ-โน-ไท) (พระอาทิตย์เพิ่งขึ้น) |
อโนทัย |
อนาถ (อะ-หนาด) (น่าสังเวช-สลดใจ-สงสาร) |
|
อปมงคล (อะ-ปะ-มง-คน) หรือ อัปมงคล (อับ-ปะ-มง-คล) (ไม่เจริญ, ปราศจากมงคล, เป็นลางร้าย) |
|
อปยศ (อะ-ปะ-ยด) หรือ อัปยศ (อับ-ปะ-ยด) (เสื่อมเสียชื่อเสียง, หน้าอับอายขายหน้า, ไร้ยศ) |
อับปะยศ |
อปราชัย (อะ-ปะ-รา-ไช) หรือ อัปราชัย (อับ-ปะ-รา-ไช) (ความชนะ, ความไม่แพ้, บางทีใช้ในความหมายว่า แพ้ เช่น คบคนดีเป็นศรีแก่ตัว คบคนชั่วอัปราชัย) |
อับปราชัย |
อปลักษณ์ (อะ-ปะ-ลัก) หรือ อัปลักษณ์ (อับ-ปะ-ลัก) (ชั่ว – มักใช้กับรูปร่างหน้าตา, มีลักษณะที่ถือว่าไม่เป็นมงคล เช่น หน้าตาอปลักษณ์ รูปร่างอัปลักษณ์) |
อับปลักษณ์ |
อุปโลกน์ (อุ หรือ อุบ-ปะ-โหลก) (ยกกันขึ้นไป เช่น อุปโลกน์ให้เป็นหัวหน้า) |
อุปโหลก |
อภัพ (อะ-พับ) (ไม่สมควร, เป็นไปไม่ได้) |
อาภัพ |
อภัพบุคคล (อะ-พับ-พะ-บุค-คน) (คนไม่สมควร) |
|
อภัย (อะ-ไพ) (ความไม่มีภัย, ความไม่ต้องกลัว) |
|
อภัยทาน (อะ-ไพ-ยะ-ทาน) (การให้ความไม่มีภัย เช่น ให้อภัยทาน |
|
อภัยโทษ (อะ-ไพ-ยะ-โทด) (ยกโทษหรือลดโทษให้) |
|
อภิชฌา (อะ-พิด-ชา) (ความโลภ, ความอยากได้) |
อภิชชา |
อภิเนษกรมณ์ (อะ-พิ-เนด-สะ-กรม) (การออกบวชเพื่อคุณอันยิ่งใหญ่) |
อภิเนษกรม |
อภิรมย์ (อะ-พิ-รม) (รื่นเริงยิ่ง, ยินดียิ่ง, ดีใจยิ่ง – ใช้ว่าภิรมย์ ก็มี) |
อภิรมณ์ |
อภิลักขิตสมัย (อะ-พิ-ลัก-ขิด-ตะ-สะ-ไหม) (เวลาที่กำหนดไว้, วันกำหนด, นิยมใช้วันทำบุญวันเกิดหรือวันทำพิธีประจำปี) |
|
อภิวันท์ (กราบไหว้) |
|
อภิวาท (อภิวาทน์) (การกราบไหว้) |
|
อมฤต (อะ-มะ-ริด หรือ รึด) (น้ำทิพย์, เครื่องทิพย์) |
|
อมฤตรส (อะ-มะ-ริด (รึด)-ตะ-รด) (รสพระธรรม) |
|
อมฤตยู (อะ-มะ-รึด-ตะ-ยู) (ความไม่ตาย) |
|
อรชร (ออ-ระ-ชอน) (งามอย่างเอวบางร่างน้อย) |
อระชร |
อรทัย (ออ-ระ-ไท) (หญิงสาว, สาวรุ่น, สาวงาม) |
|
อรไท (ออ-ระ-ไท) (นางผู้เป็นใหญ่, นางผู้มีสกุล) |
|
อรรณพ (อัน-นบ) (ห้วงน้ำ, ทะเล, มหาสมุทร) |
|
อรรถคดี (อัด-ถะ-คะ-ดี) (เรื่องที่ฟ้องกันในศาล) |
|
อรรถประโยชน์ (อัด-ถะ-ประ-โหยด) (ประโยชน์ที่ต้องการ) |
|
อรรถรส (อัด-ถะ-รด) (รสแห่งถ้อยคำ, ถ้อยคำที่ทำให้เกิดความซาบซึ้ง) |
|
อรรถาธิบาย (ขยายความ, อธิบายความ, การอธิบายขยายความ) |
|
อรหัน (ออ-ระ-หัน) (ชื่อสัตว์ในนิยาย มีสองเท้า มีปีกคล้ายนก หัวคล้ายคน) |
|
อรหันต์ (อะ-ระ-หัน หรือ ออ-ระ-หัน) (ชื่อพระอริยบุคคลชั้นสูงสุดในพระพุทธศาสนา) |
|
อรูปพรหม (อะ-รูบ-ปะ-พรม) (พรหมไม่มีรูป) |
|
อลวน (อน-ละ-วน) (วุ่น, สับสน) |
อลวล |
อลเวง (อน-ละ-เวง) (เซ็งแซ่, ไม่เป็นระเบียบ) |
อนเลวง |
อลหม่าน (อน-ละ-หม่าน) (ชุลมุน, วุ่นวาย, แตกตื่น) |
|
อิหลักอิเหลื่อ หรือ อีหลักอีเหลื่อ (อึดอัดใจ, ลำบากใจ) |
|
อล่างฉ่าง (อะ-หล่าง-ฉ่าง) (ที่เห็นเต็มที่, ที่เห็นเด่น, ที่เปิดเผย) |
|
สักหลาด (สัก-กะ-หลาด) (ผ้าทำด้วยขนสัตว์) |
|
สัปดน (สับ-ปะ-ดน) (หยาบโลน, อุตรินอกเรื่อง) |
|
สัประยุทธ์ (สับ-ประ-ยุด) (รบพุ่งชิงชัยกัน) |
|
สัปหงก (สับ-ปะ-หงก) (หน้าหงุบลงเพราะง่วงนอน) |
|
สัปเหร่อ (สับ-ปะ-เหร่อ) (ผู้ทำหน้าที่ฝังหรือเผาศพ) |
|
สัพยอก (สับ-พะ-ยอก) (หยอกเย้า) |
|
สัมปชัญญะ (สำ-ปะ-ชัน-ยะ) (ความไม่เผลอตัว, ความรู้ตัวอยู่เสมอ) |
|
อวล (อวน) (ฟุ้งด้วยกลิ่นหอม เช่น อบอวล) |
|
อวสาน (อะ-วะ-สาน) (จบ, สิ้นสุด, การสิ้นสุด) |
อวสาน |
อวัสดา (อะ-วัด-สะ-ดา) (ฐานะ, ความเป็นอยู่) |
|
อวิชชา (อะ-วิด-ชา) (ความไม่รู้) |
อวิชา |
อสรพิษ (อะ-สอ-ระ-พิด) (สัตว์มีพิษในเขี้ยว คืองูพิษ) |
|
อสนี (อะ-สะ-นี) หรือ อัสนี (อัด-สะ-นี) (สายฟ้า, อาวุธพระอินทร์) |
อัสนีย์ |
อสัญแดหวา (อะ-สัน-ยะ-แด-หวา) (เทวดา) |
|
อัปรีย์ (อับ-ปรี) (เสื่อมทราม, น่าเกลียด, ไม่น่ารัก) |
อับปรี |
อัปสร (อับ-สอน) (นางฟ้า) |
อับสร |
อัมพร (อำ-พอน) (ฟ้า, อากาศ) |
|
อัยกา (ไอ-ยะ-กา) (ปู่, ตา) |
|
อัสดร (อัด-สะ-ดอน) (ม้าดี) |
|
อาขยาน (อา-ขะ-หยาน) (การเล่า, การบอก, การสวด) |
|
อาชญา (อาด-ยา หรือ อาด-ชะ-ยา) (อำนาจ, โทษ) |
|
อาชญากร (อาด-ยา-กอน หรือ อาด-ชะ-ยา-กอน) (ผู้ก่ออาชญากรรม) |
|
อายตนะ (อา-ยะ-ตะ-นะ) (เครื่องรู้และสิ่งที่รู้) |
|
อำมหิต (อำ-มะ-หิด) (ดุร้าย, ร้ายกาจ) |
|
อินทรี (อิน-ซี) (นก, ปลา) |
|
อินทรีย์ (อิน-ซี) (อำนาจ, กำลัง, ความเป็นใหญ่) |
|
อึกทึก (อึก-กะ-ทึก) (เอ็ด, อื้ออึง, ครึกโครม, อื้อฉาว) |
|
เอิกเกริก (เอิก-กะ-เหริก) (อื้ออึงใหญ่, ครึกครื้น) |



- Log in to post comments