คำที่มักเขียนผิดบ่อยๆ (Words frequently mistakenly written)

คำถูก

คำผิด

กกุธภัณฑ์ (เครื่องหมายความเป็นพระราชา)

กกุฐภัณฑ์

กงจักร

กงจักร์

ก้งโค้ง (โก้งโค้ง)

ก้งฉ่าย (ก๊งฉ่าย) (ผักกาดเค็ม)

ก๊งไฉ่

กงสุล

กงศุล

กงเกวียนกำเกวียน

กงกำกงเกวียน

กฎหมาย  กฎบัตร  กฎเกณฑ์

กฏหมาย กฎบัตร กฏเกณฑ์

กฎแห่งกรรม  กฎอัยการศึก

กตเวที (กะ-ตะ)

กัตตเวที

กติกา

กะติกา

กนก (กะ-หนก) (ทองคำ)

กหนก

กนิษฐ์ (กะ-นิด) (น้องสาว)

กนิษ   กนิฐ

กบฏ (กะ-บด หรือ ขบถ)

กบฎ

กบาล

กระบาน  กบาน

กมล (หรือ กระมล) (หัวใจ)

กะมล

ก้นปล่อง (ยุง)

ก้นป่อง

กรณี (กะ-ระ-นี หรือ กอ-ระ-นี) (คดี, เรื่อง,เหตุ)

กรณีย์

กรณีย์ (กะ-ระ-นี หรือ กอ-ระ-นี) (กิจอันพึงทำ)

กรณี

กรณียกิจ (กิจอันพึงทำ)

กรณีย์กิจ

กรมธรรม์ (กรม-มะ-ทัน) (เอกสารสัญญา)

กรมธรร

กรรเชียง (เครื่องพุ้ยน้ำ)

กันเชียง

กรรโชก (ขู่)

กรรโชค

กรรฐ์ (กัน) (คอ)

กรรณ

กรรณ (กัน) (หู ใบหู)

กรรฐ์

กรรมพันธุ์ (กำ-มะ-พัน)

กรรมพันธ์

กรรมฐาน (กำ-มะ-ถาน)

กำมะฐาน

กรรมาธิการ (กำ หรือ กัน-มา-ทิ-กาน)

กรรมมาธิการ

กรรแสง (ร้องไห้)

กันแสง

กรอกแกรก (เสียง)

ก๊อกแก๊ก

กระจ้อยร่อย

กะจ้อยร่อย

กระเง้ากระงอด (ทำกริยาให้เอาใจ, โกรธอย่างแสนงอน)

กะเง้ากะงอด

กระง่อนกระแง่น (ไม่มั่นคง, คลอนแคลน)

 กะง่อนกะแง่น

กระจิริด (กระ-จิ-หริด) (เล็กน้อย)

กระจิดริด

กระฎุมพี (คนมั่งมี, ไพร่)

กระดุมภี

กระฉับกระเฉง

กะฉับกะเฉง

กระเซอะกระเซิง

กะเซอะกะเซิง

กระได

กะได

กระท้อน (ผลไม้)

กะท้อน

กระหนก (ลายเครือเถาอย่างหางกินนร)

กนก (ทองคำ)

กระบี่ (ดาบชนิดหนึ่ง, ลิง)

กะบี่

กระเพาะ

กะเพาะ

กระย่องกระแย่ง (ร่างกายไม่แข็งแรง ทำให้เดินหรือเคลื่อนไหวไม่สะดวก)

กะย่องกะแย่ง

กระยาสารท

กะยาสาร์ท

กระษัย (โรคที่ทำให้ร่างกายโทรม)

กษัย

กระษาปณ์ หรือ กษาปณ์ (เงินเหรียญ)

กระษาป

กระสันสวาท

กระสันต์สวาท

กระเบียดกระเสียร (พยายามใช้จ่ายอย่างจำกัดจำเขี่ย)

กระเบียดกระเสียน

กระแสน้ำ

กระแสร์น้ำ

กระบือ

กะบือ

กระสับกระส่าย (กระวนกระวาย, ทุรนทุราย)

กะสับกะส่าย

กระออดกระแอด (อาการที่ป่วยอยู่บ่อยๆ หรือบ่นไม่รู้จักจบ)

กะออดกะแอด

กระอ้อมกระแอ้ม (พูดอ้อมแอ้ม, ไม่ฉะฉาน, ไม่เต็มปาก)

กะอ้อมกะแอ้ม

กระอักกระอ่วน (ลังเลใจ, ตกลงใจไม่ได้)

กะอักกะอ่วน

กรีฑา (การเล่นสนุก, กีฬาประเภทลู่และลาน)

กรีทา

กรีธาทัพ (ยกทัพ)

กรีฑาทัพ

กรุณา

การุณา

กฤดาภินิหาร (กริ-ดา-พิ-นิ-หาน) (บุญอันยิ่งที่ทำไว้)

กฤษดาภินิหาร

กฤษฎาภินิหาร (กริด-สะ-ดา) (บุญอันยิ่งที่ทำไว้ – แผลงมาจาก กฤดาภินิหาร มักใช้ในคำกลอน)

กฤษฎีกา (กริด-สะ) (กฎหมายฝ่ายบริหาร)

กฎษฎีกา

กฤษณา (กริด-สะ-หนา) (เนื้อไม้หอม)

กฤษนา

กลมเกลียว (เข้ากันได้สนิท)

กลมเกรียว

กล้อน (ตัดให้เกรียน)

กร้อน

กว๊าน (บึงขนาดใหญ่)

กว้าน

กสิณ (กรรมฐานหมวดหนึ่ง)

กสิน

กหาปณะ (เงินโบราณ)

กหาปนะ

กเฬวราก (กะ-เล-วะ-ราก) (ซากศพ – มิได้หมายถึงเลวทรามต่ำช้าที่คนส่วนใหญ่เข้าใจ)

กะปริดกะปรอย (คำถูก) (ทำๆหยุดๆ เช่น ฝนตก, น้ำประปาไหล บางทีใช้ว่า กะปริบกะปรอย)

กะปลกกะเปลี้ย (อ่อนเพลีย)

กระปรกกระเปลี้ย

กะพรวดกะพราด (พรวดพราด)

กระพรวดกระพราด

กะพร่องกะแพร่ง (ไม่ครบถ้วน)

กระพร่องกระแพ่ง

กะโผลกกะเผลก (เดินไม่ปกติ)

กระโผลกกระเผลก

กะพริบ (ปิด-เปิด โดยเร็ว เช่น กะพริบตา ไฟกะพริบ)

กระพริบ

กะพรุน (สัตว์ทะเล)

กระพรุน

กะเรี่ยกะราด (กระจัดกระจาย)

กระเรี่ยกระราด

กะรัต (กะ-หรัด) (หน่วยชั่งเพชรพลอย)

กระรัต

กะรุ่งกะริ่ง (ขาดเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย)

กระรุ่งกระริ่ง

กะเร่อกะร่า หรือ กะเล่อกะล่า (เซ่อซ่า, แต่งตัวรุ่มร่าม)

กระเร่อกระร่า

กะล่อน (พูดคล่องแต่ไม่จริง)

กระล่อน

กะลิ้มกะเหลี่ย (อาการอยากได้)

กระลิ้มกระเหลี่ย

กะละปังหา

กัลละปังหา

กะละมัง

กาละมัง

กะละแม

กาละแม (ที่ใช้เป็นชื่อคน ถือเป็นความต้องการของเจ้าของชื่อ แต่ไม่ใช่คำที่ถูกต้อง)

กะลา (ส่วนแข็งที่หุ้มเนื้อมะพร้าว)

กลา

กะลาสี (ลูกเรือ)

กลาสี

กะหนุงกะหนิง (พูดเบาๆ แบบสนิทสนม)

กระหนุงกระหนิง

กะหร็อมกะแหร็ม (มีห่างๆ ไม่เป็นพวกเป็นหมู่)

กระหร็อมกระแหร็ม

กะเหรี่ยง (ชาวเขา)

กระเหรี่ยง

กะโหลก

กระโหลก

กะหล่ำ

กระหล่ำ

กะหรี่ (แกง, โสเภณี)

กระหรี่

กะหรี่ปั๊บ (ขนม)

กระหรี่ปั๊บ

กะหลาป๋า (ชมพู่)

กระหลาป๋า

กะไหล่ (วิธีเคลือบโลหะด้วยเงินหรือทอง)

กาไหล่

กักขฬะ (กัก-ขะ-หละ) (หยาบคายมาก)

กักขละ, กักขะฬะ

กังวล (ห่วงใย)

กังวน

กังวาน (เสียงก้อง)

กังวาล

กังสดาล (สะ-ดาน) (ระฆังวงเดือน)

กังสะดาน

กัญชา (พืช, ยาเสพติด)

กันชา

กัณฐกะ (กัน-ถะ-กะ) (เครื่องประดับคอ, ชื่อม้าของพระพุทธเจ้า)

กัณถกะ

กันดาร (แห้งแล้ง, ลำบาก, ฝืดเคือง)

กันดาล (กลาง)

กรรแสง (ร้องไห้)

กันแสง

กัปตัน (นายเรือ, หัวหน้า)

กับตัน

กัมปนาท (เสียงดังสนั่น)

กำปนาท

กัมประโด (นายหน้าซื้อขาย)

กัมปะโด  กัมประโด

กัมพูชา

กำพูชา

กัลบก (กัน-ละ-บก) (ช่างตัดผม)

กัลลบก

กัลปพฤกษ์ (ต้นไม้)

กัลลปพฤกษ์

กัลป์ (กัน) (อายุ-เวลายาวนานแสนนาน)

กัลบ์

กัลปังหา (หรือ กะละปังหา)

กัลละปังหา

กัลยาณี (หญิงงาม)

กัลยานี

กาชาด (รูปกากบาทสีแดงบนพื้นขาว)

กาชาติ

กาซะลอง (ต้นไม้)

กาสะลอง

กากบาท (กา-กะ-บาด) (เครื่องหมายรูปตีนกา มีทั้ง + และ X)

กากะบาท

กากเพชร

กากเพชร์

ก๊าซ (อากาศธาตุ)

ก๊าส

ก๊าด (น้ำมัน)

ก๊าส

กานพลู (พืช)

กาลพลู

กาพย์ (คำร้อยกรอง)

กาพท์

กามารมณ์

กามารมย์

การะเกด (พรรณไม้,  ชื่อนก)

การะเกตุ

การันต์ (ตัวอักษรที่ไม่ออกเสียง)

การันฑ์

การุณย์ (หรือ การุญ) (ความกรุณา)

การุณ

กาลเทศะ (กา-ละ)

กาละเทศะ

กาลัญญุตา (ความเป็นผู้รู้กาล)

กาลันยุตา

กาลกิณี (กา-ละ หรือ กาน-ละ-กิ-นี) (เสนียดจัญไร)

กาฬกิณี

กาสร (ควาย)

กาษร

กาสาวพัสตร์ (กา-สา-วะ-พัด) (ผ้าเหลืองพระ)

กาสาวพัสตร

กาสิโน

คาสิโน

กำซาบ (ซึมซาบเข้าไป)

กำทราบ

กำพืด (เทือกเถา  เหล่ากอ)

กำพืช

กำนัน (ผู้ปกครองตำบล)

กำนัล

กำนัล (หญิงชาววัง,  ของมอบให้ด้วยความนับถือ)

กำนัน

กำเนิด (กำ-เหนิด) (การเกิด)

กำเหนิด

กำมะถัน

กัมมะถัน

กำมะลอ (เลว, ไม่ทนทาน, ไม่ดี, ไม่งาม)

กัมมะลอ

กำมะหยี่ (ผ้า,  ดอกไม้)

กัมมะหยี่

กำยาน (วัตถุหอมเกิดจากยางไม้, ชื่อต้นไม้ชนิดหนึ่ง)

กำยาล

กำราบ (กำ-หราบ) (ทำให้เข็ดหลาบ หรือกลัว)

กำหราบ

กำสรด (กำ-สด) (สลด, แห้ง, เศร้า)

กำศรด

กำสรวล (กำ-สวน) (โศกเศร้า, คร่ำครวญ)

กำศรวล

กำเหน็จ (ค่าจ้างทำเครื่องเงิน หรือทอง)

กำเหน็ด

กิจวัตร (กิจที่ทำเป็นประจำ)

กิจวัตร์

กิจจะลักษณะ (เป็นการเป็นงาน และเป็นระเบียบ)

กิจจลักษณะ

กิตติคุณ (คุณที่เลื่องลือ)

กิติคุณ

กิตติศัพท์ (เสียงเล่าลือ-ยกย่อง)

กิติศัพท์

กิตติมศักดิ์ (กิด-ติ-มะ-สัก) (ยกย่องเพื่อเป็นเกียรติยศ)

กิติมศักดิ์

กริยา (คำที่แสดงอาการของนาม)

กิริยา

กิริยา (การกระทำ,  มารยาท เช่น กิริยานอบน้อม หรือทราม)

กริยา

กิเลส (เครื่องทำใจให้เศร้าหมอง)

กิเลศ

กีฏวิทยา (กี-ตะ) (วิชาว่าด้วยแมลง)

กีตวิทยา

กุฏฐัง (โรคเรื้อน)

กุดถัง

กุณฑล (ตุ้มหู)

กุณทล

กุณโฑ (คนโท-หม้อน้ำ)

คณโท

กุมภการ (ช่างหม้อ)

กุมภะการ

กุมภัณฑ์ (ยักษ์)

กุมภันฑ์, กุมภรรณ

กุมภาพันธ์ (เดือน)

กุมภาพันธุ์

กุมุท (บัวขาว)

กมุท

กุยช่าย (ไม้ล้มลุก)

กุ้ยฉ่าย

กุยเฮง (เสื้อแบบจีน)

กุ้ยเฮง

กุเรา (ปลา)

กุเลา

กุลาดำ (กุ้ง)

กุราดำ

กุลบุตร (กุน-ละ-บุด) (ลูกชายผู้มีตระกูล)

กุลบุตร์

กุศล (บุญ, สิ่งที่ดี)

กุสล

กุศโลบาย (กุ-สะ หรือ กุด-สะ-โล-บาย) (อุบายอันแยบคาย)

กุศโยบาย

กุสุมาลย์ (ดอกไม้)

กุสุมาล

เกลือสินเธาว์

เกลือสินเทา

เกษตรศาสตร์

เกษตร์ศาสตร์

เกษมศานต์ (หรือ สันต์) (ชื่นชมยินดี)

เกษมศานติ์

เกษียณ (สิ้นไป, ครบกำหนด)

เกษียน

เกษียน (ทำบันทึกถึง)

เกษียณ

เกษียร (น้ำนม)

เกษียณ

เกสร (ส่วนในของดอกไม้)

เกษร

เกาต์ (โรค)

เกาท์

เกาทัณฑ์ (ธนู)

เกาทัณท์

เก๋ากึ้ก (หรือ เก๋ากึ๊ก) (เก่ามาก)

แกงบวด (ของหวาน)

แกงบวช

แก๊ป (หมวก)

แก็ป

แกร็น (ไม่โตขึ้น)

แกรน

แกรนิต (หิน)

แกรนิตย์

แก้วสารพัดนึก

แก้วสารพัตรนึก

โกฏิ (โกด) (สิบล้าน)

โกฎ

โกส (โกด) (ผอบ)

โกศ

โกศ (โกด) (ที่ใส่พระศพ)

โกฐ

โกสีย์ (พระอินทร์)

โกสี

ใกล้ (ไม่ห่าง)

ไกล้

ไก๋ (ไถลทำเป็นไม่รู้)

ไก๊

ไกรลาส (ภูเขา)

ไกรลาศ

ขจี (ขะ-จี) (งามสดใส)

ขะจี

ขนด (ขะ-หนด) (ตัวงูที่ขด)

ขะนด

ขบถ (หรือ กบฏ) (ทรยศ,  ผู้ทรยศ)

กบฎ

ขม่อม (ขะ-หม่อม) (หรือ กระหม่อม) (ส่วนกลางหัว)

ขะหม่อม, กะหม่อม

ขมีขมัน (ขะ-หมี-ขะ-หมัน) (ทันที, เร็ว)

ขะมีขะมัน

ขโมย

ขะโมย

ขมึงทึง (ขะ-หมึง-ทึง) (หรือ ถมึงทึง  ถะ-หมึง-ทึง) (หน้าตาบูดบึ้ง, ไม่ยิ้มแย้ม)

ขะมึงทึง

ขยอก (ขะ-หยอก) (กระเดือกเข้าไป)

ขะยอก

ขยะแขยง (ขะ-หยะ-ขะ-แหยง) (เกลียด, สะอิดสะเอียน)

ขะยะแขยง

ขยักแขยง

ขยักขย่อน (ขะ-หยัก-ขะ-หย่อน) (ทำๆ หยุดๆ ไม่ให้เสร็จในรวดเดียว)

ขะยักขะย่อน

ขยาด (ขะ-หยาด) (ครั่นคร้าม, กลัว, เข็ด)

ขะยาด

ขยำ (ขะ-หยำ) (บีบย้ำๆ)

ขะยำ

ขย้ำ (ขะ-ย่ำ) (งับกัดอย่างแรง)

ขะย้ำ

ขยี้ (ขะ-ยี่)

ขะยี้

ขยุกขยิก (ขะ-หยุก-ขะหยิก) (ไม่นิ่ง, ขยับไปขยับมา)

ขะยุกขะยิก

ขยุ้ม (ขะ-ยุ่ม) (หยิบด้วยนิ้วทั้งห้า)

ขะยุ้ม

ขยุกขยุย (ขะ-หยุก-ขะ-หยุย)(ยุ่งเหยิงไม่เป็นระเบียบ)

ขะยุกขะยุย

ขริบ (ขริบ) (ตัดเล็มด้วยตะไกร)

ขลิบ

ขลิบ (ขลิบ) (เย็บหุ้มริมผ้าเพื่อให้งาม หรือกันลุ่ย)

ขริบ

ขวนขวาย (แสวงหา)

ขวนฝาย

ขวักไขว่ (สับสน)

ขวักไฝ่

ขะมักเขม้น (ข-มัก-ขะ-เม่น หรือ ขะ-หมัก-ขะ-เม่น) (รีบทำ, ตั้งใจทำ)

ขมักขะเม่น

ขะมุกขะมอม (ขะ-มุก-ขะ-มอม หรือ ขะ-หมุก-ขะ-มอม) (เปรอะเปื้อนมอซอ)

ขมุกขะมอม

ขัณฑสกร (น้ำตาลกรวด)

ขัณทสกร

ขันที (ชายที่ถูกตอน)

ขัณฑี

ขัณฑสีมา (เขตแดน)

ขัณทสีมา

ขัดสมาธิ (ขัด-สะ-หมาด) (หรือ ขัด-ตะ-หมาด) (นั่งคู้และแบะเข่าให้ขาทับกัน)

ขัดสมาด

ขัตติย (ขัด-ติ-ยะ) (พระเจ้าแผ่นดิน)

ขัตติยะ

ขัตติยมานะ (ถือตัวว่าเป็นกษัตริย์)

ขัตติยะมานะ

ขั้นบันได

คั่นบันได

ขากรรไกร

ขากันไกร

ข้าวเจ้า

ข้าวจ้าว

ข้าวกล้า (ข้าวที่เพาะไว้สำหรับดำ)

ข้าวกร้า

ข้าวเม่า (ข้าวเปลือกที่ยังไม่แก่จัดเอามาคั่ว)

ข้าวม่าว

ข้าวสาร

ข้าวสาน

ขี้ทูด (โรคเรื้อน)

ขี้ฑูต

ขี้ปะติ๋ว (เล็กน้อย)

ขี้ปติ๋ว

ขีณาสพ (พระอรหันต์)

ขีณาสบ

ขู่กรรโชก

ขู่กันโชก

ขู่เข็ญ

ขู่เข็น

เข็ญใจ (ยากจน)

เข็นใจ

เขต (แดน, แคว้น)

เขตร

เขมือบ (กลืนอย่างปลา)

ขะเหมือบ

เขยก (ขะ-เหยก) (ขากะเผลก)

ขะเยก

เขย่ง (ยืนด้วยปลายเท้า)

ขะเย่ง

เขยิบ (ขะ-เหยิบ) (ขยับเคลื่นที่)

ขะเยิบ

เขยื้อน (เคลื่อน)

ขะเยื้อน

เข้าฌาน (ชาน) (ทำจิตใจให้แน่วแน่)

เข้าญาน

เข้าด้ายเข้าเข็ม (คับขัน)

เข้าได้เข้าเข็ม

เข้าตรีทูต (อาการหนักปางตาย)

เข้าตรีฑูต

เข้าไต้เข้าไฟ (เริ่มมืดต้องเข้าแสงไฟ)

เข้าใต้เข้าไฟ

เข้ารีต (ทำพิธีเข้าถือในศาสนา)

เข้ารีด

เข้าสุหนัต (เข้าพิธีขลิบหนังในอิสลาม)

เข้าสุหนัด

แขม่ว (ขะ-แหม่ว) (ผ่อนลมหายใจให้ท้องแฟบลง)

ขแม่ว

โขมด (ผีชนิดหนึ่ง)

ขโมด

โขยง (ขะ-โหยง) (พวก)

ขโหยง

คณิกา (หญิงโสเภณี)

คณิการ์

คทา (ตะบอง)

คธา

คนโท (หม้อน้ำ)

คนโฑ

คนธรรพ์ (เทวดาพวกหนึ่ง)

คนธรรม์

ครหา (คะ-ระ หรือ คอ-ระ) (ติเตียน)

คระหา

ครอบจักรวาล

ครอบจักรวาฬ

คริสต์ศักราช

คริสตศักราช

คริสตัง (ผู้นับถือพระเยซู)

คริสตังค์

ครื้นเครง

ครื้นเคลง

ครุฑ

ครุท

คฤหัสถ์ (ผู้ครองเรือน)

คฤหัส

คฤหาสน์

คฤหาส

คละคล่ำ (ปนกันไป)

คละคร่ำ

คลื่นไส้

คลื่นใส้

ควั่น (อ้อย) (ทำให้เป็นรอยด้วยคมมีด)

ควั้น (อ้อย)

ควาญม้า (คนเลี้ยงม้า)

ควานม้า

ควาน (หา)

ควาญ

คว่ำบาตร (ไม่คบค้าสมาคม)

คว่ำบาต

ค้อน (เครื่องมือตีตะปู)

ฆ้อน

คะนอง

คนอง

คะนึง

คนึง

คะเน

คเน

คะมำ

คมำ

คะยั้นคะยอ

คยั้นคยอ

คัณฑสูตร (ฝี)

คัณทสูตร

คะเยอ (คัน)

คเยอ

คั่น (กันไว้, กั้นไว้)

ขั้น

คัมภีร์

คัมภี

คัมภีรภาพ (ความลึกซึ้ง)

คำภีรภาพ

ค้าประเวณี

ค้าประเวนี

เครื่องราง (ของป้องกันอันตราย)

เครื่องลาง

หอยแครง

หอยแคลง

เคี่ยวเข็ญ

เคี่ยวเข็น

โคบาล (คนเลี้ยงวัว)

โคบาน

โครงการ

โครงการณ์

ใคร่ครวญ

ใคร่ครวน

ฆราวาส

คราวาส

ฆ้อง (สำหรับตี), ค้อน (สำหรับตอก, แสดงความไม่พอใจด้วยการตวัดสายตา)

ค้อง, ฆ้อน

เฆี่ยน (ตีด้วยไม้เรียว)

เคี่ยน

งบดุล (บัญชี)

งบดุลย์

งูสวัด (โรค)

งูสะวัด

จงกรม (เดิน)

จงกลม

จงกลนี (บัว)

จงกลณี

จงอาง (งู)

จงอางค์

จรดพระนังคัล (จะ-หรด) (พิธีแรกนา)

จรดพระนังคัน

จรรโลง (พยุงไว้)

จัญโลง

จระเข้ (จอ-ระ-เข้)

จรเข้

จาระบี (หรือ จระบี) (น้ำมัน)

จารบี

จราจร

จลาจร

จริต (จะ-หริด) (ความประพฤติ)

จริด

จลาจล (วุ่นวายใหญ่)

จราจล

จะเข้ (เครี่องดนตรี)

ตะเฆ่

จะละเม็ด (ปลา-ไข่เต่า)

จาละเม็ด

จะละหวั่น (หรือ จ้าละหวั่น) ชุลมุน, วุ่นวาย

จ้าระหวั่น

จักจั่น (จัก-กะ-จั่น) (แมลง)

จั๊กกะจั่น

จักรพรรดิ (จัก-กระ-พัด)

จักรพรรดิ์

จักรวรรดิ (จัก-กระ-หวัด) (อาณาเขต)

จักรวรรดิ์

จักรวาล

จักรวาฬ

จัณฑาล (ต่ำช้า)

จัณฑาณ

จัตุโลกบาล (จัด-ตุ-โลก-กะ-บาน) (ผู้รักษาโลกในสี่ทิศ)

จัตุโลกบาน

จัตุสดมภ์ (จัด-ตุ-สะ-ดม) (ตำแหน่งรัฐมนตรีโบราณ)

จัตุสะดมภ์

จันทน์กะพ้อ (ต้นไม้)

จันทน์กระพ้อ

จันทรคราส (จัน-ทระ-คราด) (การกลืนดวงจันทร์)

จันทร์คราส

จับฉ่าย (แกง)

จับไฉ่

จามจุรี (ต้นไม้ชนิดหนึ่ง, เนื้อทรายมีขนละเอียด บางครั้งเรียก จามรี – จา-มะ-รี)

จามจุรีย์

จาระไน (อธิบายถี่ถ้วน)

จารนัย

จารีต (ความประพฤติ)

จารีด

จำวัด (นอน-พระ)

จำวัตร

จำนง (หวัง, ตั้งใจ)

จำนงค์

จำนรรจ์ (พูด, กล่าว)

จำนรร

จำปาดะ (ต้นไม้)

จัมปาดะ

จิงโจ้

จิ้งโจ้

จิตวิทยา

จิตตวิทยา

จิตรกร

จิตตกร

จิตรกรรม

จิตกรรม

จิตรลดา (ชื่อวัง, สวนพระอินทร์)

จิตลดา

จินตนาการ (ความคิด)

จินตนากาล

จิปาถะ (สารพัด)

จิปาฐะ

จุณ (ของละเอียด, ของป่น)

จุล

จุล (เล็ก, น้อย)

จุน

จุติ (จุ-ติ หรือ จุด-ติ)

จุตติ

จุมพิต (จูบ)

จุมพิตร

จุลทรรศน์ (กล้อง)

จุลทรรศ์

จุลศักราช

จุลศักราชย์

จุลินทรีย์

จุลินทรี

เจตจำนง (ความตั้งใจ)

เจตจำนงค์

เจตสิก (เจ-ตะ หรือ เจด-ตะ-สิก) (อารมณ์ที่เกิดกับใจ)

เจตตะสิก

เจโตวิมุติ (ความหลุดพ้นด้วยอำนาจจิต)

เจโตวิมุตติ

เจว็ด (จะ-เหว็ด) (ผู้เป็นใหญ่แต่ไม่มีอำนาจ)

จเว็ด

เจ้าเล่ห์

จ้าวเล่ห์

เจียระไน (ทำเพชร หรือแก้วเป็นเหลี่ยม)

เจียรไน

โจงกระเบน (นุ่งผ้าแบบไทย)

โจงกะเบน

โจ่งครึ่ม (หรือ โจ๋งครึ่ม) (ทำอย่างเปิดเผย ไม่เกรงกลัวใคร)

โจงครึ่ม

โจทก์ (ผู้ฟ้อง)

โจทย์

โจทย์ (คำถาม)

โจทก์

ฉกามาพจร (สวรรค์ 6ชั้น)

ฉกามาพะจร

ฉงน (ฉะ-หงน) (สงสัย)

ฉะงน

ฉนวน (ฉะ-หนวน) (ทางเดินมีเครื่องกำบัง, วัตถุที่ไม่เป็นตัวนำไฟฟ้า)

ฉะนวน

ฉ้อฉล (โกง)

ฉ้อฉน

ฉะนั้น

ฉนั้น

ฉันทานุมัติ (เห็นชอบตามโดยความพอใจ)

ฉันทานุมัต

ฉัพพรรณรังสี (ฉับ-พัน-นะ-รัง-สี) (รัศมี 6ประการ)

ฉับพรรณรังสี

เฉลย (แก้ความ)

ฉเลย

โฉนด

ฉโนด

ไฉไล (งาม)

ไฉใล

ชฎิล (ชะ-ดิน) (นักบวช)

ชฎิน

ชนก (ชะ-นก) (พ่อ)

ชะนก

ชนมพรรษา (ชน-มะ-พัน-สา) (อายุ)

ชนม์พรรษา

ชนวน (สื่อกลาง, กระดานเขียน)

ชะนวน

ชนัก (เครื่องแทงสัตว์)

ชะนัก

สีชมพู

สีชมภู

ชมพู่ (ต้นไม้)

ชมภู่

ชมพูนุท (ทองเนื้อบริสุทธิ์)

ชมภูนุท

ชม้อย (หลบตาเอียงอาย)

ชะม้อย

ชลมารค (ชน-ละ-มาก) (ทางน้ำ)

ชลมาก

ชลาศัย (สระ, ทะเล)

ชลาศรัย

ชโลม (ทำให้เปียกชุ่ม)

ชะโลม

ชวา (ชื่อเกาะ)

ชะวา

ชอล์ก (ดินสอเขียน)

ชอกล์

ช็อกโกเลต (หรือ ช็อกโกแลต)

ช็อกโกเล็ต (แล็ต)

ชะงัก (หยุดทันที)

ชงัก

ชะตา (ดวงชะตา) (ชะตากรรม)

ชตา

ชะง่อน (หินที่งอกออกมา)

ชง่อน

ชะโด (ปลา)

ชโด

ชอุ่ม (ชะ-อุ่ม) (ชุ่ม, สดชื่น)

ชะอุ่ม

ชะนี (สัตว์)

ชนี

ชะรอย (เห็นจะ, บางที)

ชรอย

ชะลอ (ประคองไว้)

ชลอ

ชะลอม (เครื่องสาน)

ชลอม

ชักเย่อ (ชัก-กะ-เย่อ) (การเล่น)

ชักกะเย่อ

ชัชวาล (ชัด-ชะ-วาน) (สว่าง, รุ่งเรือง)

ชัชวาลย์

ชัฏ (ป่าทึบ)

ชัฎ

ชันนะตุ (โรคผิวหนัง)

ชันตุ

ชันษา (ชัน-นะ-สา) (อายุ)

ชันม์ษา

ชันสูตร (ชัน-นะ-สูด) (ตรวจสอบ)

ชันสูติ

ชัยภูมิ (ไช-ยะ-พูม) (ทำเลที่เหมาะ)

ชัยภูม

ชัยพฤกษ์ (ไช-ยะ-พลึก) (ต้นไม้)

ไชยพฤกษ์

ช้างพลาย (ตัวผู้)

ช้างพราย

ช่างกระไร (คำกล่าวตัดพ้อ)

ช่างกะไร

ชิมลาง (ลองต่อเหตุการณ์)

ชิมราง

ชีววิทยา

ชีวะวิทยา

ชีวาลัย (ชีวิต)

ชีวาไล

ชีวิตินทรีย์ (ชีวิต)

ชีวิตินทรี

เช็คของขวัญ

เชคของขวัญ

แชล่ม (ชะ-แล่ม) (หรือ แฉล้ม)

ชะแล่ม

ซวดทรง (ภาษาโบราณ) (ทรวดทรง)

ซวดซง

ซอกแซก

ซอกแทรก

ซักไซ้ (ไต่ถาม)

ซักไซร้

ซังกะตาย (ทำโดยไม่เต็มใจ)

ซังกระตาย

ซาก (ร่าง-อาคาร ที่ทรุดโทรมไปแล้ว)

ทราก

ซ้ำซาก

ซ้ำทราก

ซิ่น (ผ้าถุง)

สิ้น

ซุป (อาหารเหลว)

ซุบ

ซุ่ม (แอบแฝง)

สุ้ม

ซุ่มซ่าม (ผลีผลาม)

ซู่มซ่าม

ฌาปนกิจ (ชา-ปะ-นะ-กิจ) (เผาศพ)

ฌาปนะกิจ

ญัตติ (ข้อเสนอเพื่อลงมติ)

ญัติ

ฐานันดร (ลำดับแห่งยศบรรดาศักดิ์)

ฐานันท์ดร

เถ้าแก่ (หรือ เฒ่าแก่) – ผู้ใหญ่ที่เป็นประธานในการสู่ขอและหมั้น, ชายจีนเจ้าของกิจการ, ชายจีนที่เป็นผู้ใหญ่และมีฐานะดี

ดรรชนี (นิ้วชี้)

ดัชชะนี

ดอกจัน (เครื่องหมาย)

ดอกจันทร์

ดะโต๊ะ (ผู้เชี่ยวชาญกฎหมายอิสลาม)

ดาโต๊ะ

ดันทุรัง (ดื้อดึง)

ดันทุลัง

ดัสกร (ข้าศึก)

ดัสสะกร

ดาดฟ้า (พื้นราบตอนบนของเรือหรือตอนบนสุดของอาคาร)

ดาษฟ้า

ดาบส (ฤษี)

ดาบถ

บันดาลโทสะ (โกรธาเคืองมาก)

บันดาลโทษะ

ดาวดึงส์ (ดาว-วะ-ดึง) (สวรรค์)

ดาวดึงษ์

ดำรง (ทรงไว้, ตั้งไว้)

ดำรงค์

ดำริ (ดำ-หริ) (คิด)

ดำริห์

ดิรัจฉาน (หรือ เดรัจฉาน หรือ เดียรัจฉาน)

เดระฉาน

ดึกดำบรรพ์ (นาน)

ดึกดำบรรพ

ดื่นดาษ (มากมาย)

ดื่นดาด

เดนมาร์ก (เด็น-หมาก)

เด็นมาร์ค

เดินสะพัด (กระแสรายวัน)

เดินสพัด

เดียรถีย์ (นักบวชนอกพุทธศาสนา)

เดียรถี

เดือดดาล (โกรธมาก)

เดือดดาน

ตบะ (พิธีข่มกิเลส)

ตะบะ

ต้มสุก (ล่อลวงให้หลงสำเร็จ)

ต้มสุข

ต้มกะทิ (ชื่อแกง)

ต้มกทิ

ต้มโคล้ง (ชื่อแกง)

ต้มโคร้ง

ตระบัด (ทันใด, ประเดี๋ยว, ฉ้อโกง, ยักยอก) (เช่น ตระบัดสัตย์ – ไม่รักษาคำมั่นสัญญา)

ตระบัต

ตราสัง (มัดศพ)

ตราสังข์

ตรีโกณ (รูปสามเหลี่ยม)

ตรีโกน

ตรีทูต (ลักษณะบอกอาการตาย)

ตรีฑูต

ตรีศูล (หลาวพระอิศวร)

ตรีศูนย์

ตรียัมปวาย (พิธีโล้ชิงช้า)

ตรียำปวาย

ตรุษจีน

ตรุดจีน

ตฤณชาติ (ตริน-นะ-ชาด) (หญ้าต่างๆ)

ตฤณชาต

ตลก (ตะ-หลก)

ตะลก

ตลบตะแลง (ตะ-หลบ-ตะ-แลง)  (ปลิ้นปล้อน, พลิกแพลงด้วยเล่ห์เหลี่ยมให้หลงเชื่อ)

ตะลบตะแลง

ตลิ่ง

ตะลิ่ง

ตะลึง (ชะงักนิ่งอึ้งเพราะคาดไม่ถึง)

ตลึง

ตะลึงพรึงเพริด (ตะลึงจนลืมตัว)

ตวัก (ตะ-หวัก) (เครื่องตักข้าว)

ตะวัก

ตวาด (ตะ-หวาด) (ขู่เต็มเสียง)

ตะวาด

ต้อยตีวิด (นก)

ต้อยติวิด

ตะลีตะลาน (รีบร้อน, ลุกลน)

ตาลีตาลาน

ตะกรุมตะกราม (ซุ่มซ่าม)

ตะขิดตะขวง (กระดากใจ)

ตะไคร่ (พืชในน้ำ)

ตะใคร่

ตะไคร้ (ต้นไม้)

ตะใคร้

ตะบองเพชร (หรือ กระบองเพชร)

ตะบองเพ็ด

ตะแบงมาน (หรือ ตะเบ็งมาน) (วิธีห่มผ้าแบบหนึ่ง)

ตะไบ (เครื่องมือ)

ตะใบ

ตะพาบน้ำ

ตะภาพน้ำ

ตะเภา (หนู, เรือ)

ตะเพา

ตะรังกะนู (หรือ ตรังกานู) (รัฐในมาเลเซีย)

ตะราง (เรือนจำคุมขังนักโทษ)

ตาราง (ช่องสี่เหลี่ยมที่เกิดจากเส้นขนานแนวนอนและแนวดิ่งตัดกัน)

ตั๊กแตน (ตั๊ก-กะ-แตน)

ตั๊กกะแตน

ตักษัย (ตัก-ไส) (ตาย)

ตรรกษัย

ตั้วโผ (หรือ โต้โผ) (หัวหน้าคณะมหรสพ)

ตานขโมย (โรค)

ตาลขโมย

ตายซาก

ตายทราก

ตาลปัตร (ตา-ละ-ปัด) (พัดของพระ)

ตาลปัต

ติดกัณฑ์เทศน์

ติดกัณเทศน์

ตุหรัดตุเหร่ (อยู่ไม่เป็นที่)

เต็นท์ (กระโจมที่อาศัย)

เต้นท์

โตนด (ตะ-โหนด) (ต้นตาล)

ตะโหนด

ไต้ (ใช้จุดไฟ)

ใต้ (ทิศ)

ไต้ก๋ง (นายท้ายเรือสำเภา)

ใต้ก๋ง

ไตรปิฎก

ไตรปีฎก

ถกเขมร (นุ่งผ้าหยักรั้งขึ้นให้พ้นเข่า)

ถกเขมน

ถมึงทึง (ถะ-หมึง-ทึง) (ท่าทางน่ากลัว)

ทะมึงทึง

ถะมัดถะแมง (ถะ-มัด-ถะ-แมง) หรือ ทะมัดทะแมง (ทะ-มัด-ทะ-แมง) (ขึงขัง, เอาจริงเอาจัง)

ทมัดทะแมง

เถาวัลย์ (ไม้เถา)

เถาวัล

ทมิฬ (คนเผ่าหนึ่ง)

ทะมิฬ

ทยอย (เคลื่อนตามกันไปไม่ขาดระยะ)

ทะยอย

ลิงทโมน

ลิงทะโมน

เส้นทแยงมุม

เส้นทะแยงมุม

ถึงแก่อสัญกรรม

ถึงแก่อสัญญกรรม

ทดรอง (ออกทรัพย์แทนไปก่อน เช่นเงินทดรองจ่าย)

เงินทดลองจ่าย

ทรพี (ทอ-ระ-พี) (ลูกอกตัญญู)

ทอรพี

ทรมาทรกรรม (ทอ-ระ-มา-ทอ-ระ-กำ) (ทนทุกข์ทรมานไม่จบสิ้น)

ทรมานทรกรรม

ทรรศนะ (ทัด-สะ-นะ) (หรือ ทัศนะ)

ทรวดทรง (ซวด-ซง) (หรือ ซวดทรง)

ทรหด (ทอ-ระ-หด) (อดทน)

ทระหด

ทระนง (ทอ-ระ-นง) (หรือ ทะนง)

ทรุดโทรม (ซุด-โซม)

ซุดโซม

ทรุด (ซุด) (จมลงไป)

ซุด

ทลาย (แตกหัก, พังกระจัดกระจาย)

ทะลาย

ทองรูปพรรณ (ทอง-รูบ-ปะ-พัน) (ทองคำที่ทำเป็นเครื่องประดับและของใช้ต่างๆ)

ทองรูปประพรรณ

ทะนาน (เครื่องตวง)

ทนาน

ทะนุถนอม

ทนุถนอม

ทะมัดทะแมง

ทะมัดทแมง

ทะเยอทะยาน

ทะเยอทยาน

ทะเลสาบ

ทะเลสาป

ทักษิณาวรรต (วนไปทางขวา)

ทักษิณาวัฏ

ทำทัณฑ์บน

ทำทัณบน

ทัพพี (อุปกรณ์ตักข้าว)

ทับพี

ทัศนีย์ (น่าดู, งาม)

ทัศณีย์

ทายาด (ยิ่งยวด เช่น ทนทายาด)

ทาญาติ

ทารุณ

ทารุน

ทิฆัมพร (ท้องฟ้า)

ฑิฆัมพร

ทิฐิ (ทิด-ถิ) (ความเห็น, ดื้อดึงในความเห็น)

ทิษฐิ

ทิพยรส (ทิบ-พะ-ยะ-รด) (รสเลิศ)

ทิพรส

ทิพยเนตร (ทิบ-พะ-ยะ-เนด) (ตาทิพย์)

ทิพยจักษุ (ทิบ-พะ-ยะ-จัก-สุ) (ตาทิพย์)

ทิศาปาโมกข์ (อาจารย์ผู้มีความรู้และชื่อเสียง)

ทิศาปาโมกษ์

ทีฆายุ (อายุยืน)

ฑีฆายุ

ทุกขนิโรธ (ทุก-ขะ-นิ-โรด) (ความดับทุกข์)

ทุกนิโรธ

ทุกขสมุทัย (ทุก-ขะ-สะ-หมุ-ไท) (เหตุให้เกิดทุกข์)

ทุกขสมุหทัย

ทุพพลภาพ (ทุบ-พน-ละ-พาบ) (ความอ่อนแอ)

ทุพลภาพ

ทูตานุทูต (พวกทูต)

ทูตานุฑูต

เทคนิค

เท็คนิก

แทรก (เบียดเข้าไป)

แซก

แทรกแซง

แซกแซง

โทรม (พัง, ทลาย)

โซม

โทรทรรศน์ (กล้องส่องดูทางไกล)

โทรทรรศ

โทรทัศน์ (เครื่องรับทีวี)

โทรทรรศน์

โทสาคติ (ความโกรธ)

โทษาคติ

ธนบัตร

ธนาณัติ

ธรรมาสน์ (ทำ-มาด) (ที่นั่งแสดงธรรม)

ธรรมมาสน์

ธัญญาหาร (อาหารคือข้าว)

ธัญหาร

ธารพระกร (ไม้เท้า)

ทานพระกร

ธารกำนัล (ทา-ระ-กำ-นัน) (ที่ชุมนุมชน)

ธารกำนัน

ธำมรงค์ (แหวน)

ธำรง (คงไว้)

ธุรการ

ธุระการ

นงคราญ (นางงาม)

นงค์คราญ

นงเยาว์ (นางสาว)

นงค์เยา

นวยนาด

นวลลออ (ผุดผ่อง)

นวลระหง (รูปทรงงาม)

นักปราชญ์

นักขัตฤกษ์ (งานรื่นเริง)

นักษัตร (ดาวฤกษ์)

นัยน์ตา (ดวงตา)

นัยนา (ดวงตา)

นิเทศ (คำแสดง ชี้แจง)

นิเทศน์

นิมนต์ (เชิญพระ)

นิมนตร์

นิมมานรดี (นิม-มา-นอ-ระ-ดี หรือ นิม-มา-นะ-ระ-ดี)(สวรรค์ชั้นที่ 5)

นิมานรดี

นิราศ (จากไป)

นิราส

นิวรณ์ (สิ่งกั้นจิตมิให้บรรลุความดี)

นิวร

นิวาส (ที่พัก)

นิวาศ

นิเวศ (หรือ นิเวศน์) (ที่อยู่, บ้าน)

นิเวส

นิสัย

นิสสัย

เนติบัณฑิต (ผู้รู้กฎหมาย)

เนติบันฑิต

เนรเทศ (เน-ระ-เทด)

เนรเทศน์

เนรมิต (เน-ระ-มิด)

เนรมิตร

เนืองนิตย์

เนืองนิจ

โนมพรรณ (รูปลักษณะ)

โนมพันธ์

บงการ (ชี้ให้ทำตาม)

บงการณ์

บงกช (ดอกบัว)

บนบาน (อ้อนวอนขอให้ช่วย)

บนบาล

บพิตร (พระองค์ท่าน)

บพิธ

บรรจถรณ์ (เครื่องปู, ที่นอน)

บรรณสาร (หนังสือราชการ)

บรรณสานส์

บรรทัด (เส้นตรง)

บันทัด

บรรทุก

บันทุก

บรรลัย (ย่อยยับ)

บรรไลย

บรรหาร (เฉลย, กล่าวแก้)

บริภัณฑ์ (ของใช้)

บริภาษ (กล่าวติเตียน)

แกงบวด (อาหาร)

แกงบวช

บวชชี (ของหวาน, ถือเพศเป็นชี)

บวดชี

บังสุกุล

บังสกุล

บัญญัติไตรยางศ์

บัญญัติไตรยางค์

บัณฑิต (ผู้มีปัญญา)

บัณฑิตย์

บันดาล (ให้เกิดมีขึ้น)

บรรดาล

บัณฑูร (คำสั่ง)

บัณฑูรย์

บัตรสนเท่ห์

บัตร์สนเท่ห์

บันได

บรรได

บันทึก

บรรทึก

บันเทิง

บรรเทิง

บัลลังก์

บัลลัง

อุกกาบาต

อุกาบาตร

บาตรพระ

บาตพระ

บานทะโรค (โรคริดสีดวง)

บานทโรค

บาศ (บ่วง)

บาศก์

บาศก์ (ลูกบาศก์)

บาศ

บำเหน็จ (รางวัล)

บำเหน็ด

บิณฑบาต

บิณฑบาตร

บิตุรงค์ (พ่อ)

บิตุรงศ์

บีฑา (บีบคั้น)

บีทา

บุคลากร

บุคคลากร

บุคลิกภาพ

บุคคลิกภาพ

บุญราศี (กองบุญ)

บุญราศรี

บุญญาภินิหาร

บุญญาภินิหารย์

บุนนาค (ต้นไม้ชนิดหนึ่ง)

บุญนาค

บุปผชาติ

บุปผาชาติ

บุพการี (บุบ-พะ-กา-รี) (ผู้อุปการะ)

บุพพการี

บุพพาจารย์ (บิดามารดา)

บุพาจารย์

บุพเพสันนิวาส

บุพเพสันนิวาท

บุษบง (ดอกไม้)

บุษบงก์

บุษยมาส (เดือนยี่)

บุษยมาศ

บุษราคัม

บุษราคำ

บูชายัญ

บูชายัณ

เบญจขันธ์

เบ็ญจขัณฑ์

เบญจพรรณ

เบ็ญจพันธุ์

เบญจมาศ (ต้นไม้)

เบญจมาส

เบญจเพส (ยี่สิบห้า)

เบญจเพศ

เบ็ดเตล็ด (เล็กๆ น้อยๆ)

เบ็ตเตล็ต

เบนซิน

เบ็นซิน

เบียร์

เบีย

โบกขรณี (โบก-ขะ-ระ-นี หรือ ขอ-ระ-นี) (สระบัว)

โบกขรณีย์

โบสถ์

โบสต์

ใบโพ

ใบโพธิ์

ปกิณกะ (ปะ-กิน-นะ-กะ) (เบ็ดเตล็ด)

ปกิณะกะ

ปฏิกิริยา

ปฏิกริยา

ปฏิกูล (พึงเกลียด)

ปฎิกูร

ปฏิญาณ (ปะ-ติ-ยาน) – ให้คำมั่นสัญญา

ปฏิญญาณ

ปฏิพัทธ์ (ผูกพัน)

ปฏิพัทย์

ปฏิสังขรณ์ (ซ่อมแซม)

ปฏิสังขร

ปฏิสันถาร (ทักทายปราศรัย)

ปฏิสันฐาน

ปฐพี (ปะ-ถะ หรือ ปัด-ถะ-พี) (แผ่นดิน)

ปัถพี

ปฐมฌาน (ปะ-ถม-มะ-ยาน) (ฌานเบื้องต้น)

ปฐมฌาณ

ปถพี (ปะ-ถะ-พี) (แผ่นดิน)

ปัถพี

ปรนนิบัติ (ปรน-นิ-บัด) (รับใช้)

ปรนนิบัต

ปรมัตถ์ (พระอภิธรรมปิฎก)

ปรมัตร

ปรมาณู (ปะ-ระ หรือ ปอ-ระ-มา-นู) (วัตถุขนาดเล็ก)

ปรมานู

ปรอด (ปะ-หลอด) (นก)

ปรอท

ปรอท (ปะ-หลอด) (ธาตุ)

ปรอด

ประกาศิต (คำสั่งเด็ดขาด)

ประกาสิทธิ์

ประกายพรึก (ดาวพระศุกร์)

ประกายพฤกษ์

ประคด (เครื่องคาดเอว หรือ อก สำหรับพระ)

ประคต

ประจญ (ต่อสู้)

ประจล

ประจักษ์ (แจ่มแจ้ง)

ประจักร

ประจัญบาน

ประจัญบาญ

ประณม (การน้อมไหว้)

ประนม

ประณาม (การขับไล่)

ประนาม

ประณิธาน

ปณิธาน

ประณีต

ปราณีต

ประดิดประดอย

ประดิษฐ์ประดอย

ประดิษฐาน

ประดิษฐ์สถาน

ประทีป (ตะเกียง, โดม)

ประทีบ

ประนม (ยกกระพุ่มมือ)

ประณม

ประนีประนอม

ปรานีประนอม

ประพาส (เที่ยวไป)

ประพาศ

ประภัสสร (สีเลื่อมๆ พรายๆ)

ประภัสสรณ์

ประภาษ (ตรัส, บอก, พูด)

ประภาส

ประภาส (แสงสว่าง)

ประภาษ

ประมง

ประมงค์

ประยุกต์

ประยุก

ประลองยุทธ์ (ซ้อมรบ)

ประลองยุทธ

ประวัติการ (ประ-หวัด-ติ-กาน) (เรื่องราวที่เป็นมาแล้วตามลำดับ)

ประวัติการณ์ (ประ-หวัด-ติ-กาน) (เหตุการณ์ที่มีค่าควรบันทึกจดจำ)

ประเวณี

ประเวนี

ประศาสน์ (การแนะนำสั่งสอน)

ประสาท

ประสบ (พบ)

ประสพ

ประสพ (การเกิดผล)

ประสบ

ประสูติ (การเกิด)

ประสูตร

ประหัตประหาร

ประหัตถประหาร

ปรักหักพัง (ปะ-หรัก-หัก-พัง) (ชำรุดทรุดโทรม)

สลักหักพัง

ปรักปรำ

ปรัชญา (ปรัด-ยา หรือ ปรัด-ชะ-ยา)

ปรัศนี (ปรัด-สะ-นี) (เครื่องหมายคำถาม)

ปรัศนี

ปรากฏ

ปรากฏ

ปรากฏการณ์ (ปรา-กด-กาน)

ปรากฏการ

ปราง (แก้ม)

ปรางค์

ปรางค์ (สถูปที่มียอดสูง)

ปรางศ์

ปราณ (ลมหายใจ, ชีวิต)

ปราน

ปราณี

ปรานี

ปราโมทย์ (ความบันเทิงใจ)

ปราโมท

ปรารมภ์ (รำพึง)

ปรารมย์

ปราศรัย (ปรารภ)

ปราศรัย

ปริณายก (ผู้เป็นใหญ่, หัวหน้า)

ปรินายก

ปรินิพพาน (การดับสนิท)

ปรินิพาน

ปริยัติ (ปะ-ริ-ยัด)ป (การเล่าเรียนพระไตรปิฎก)

ปริญัติ

ปริโยสาน (ที่สุดลงโดยรอบ)

ปริศนา

ปล้นสะดม

ปล้นสะดมภ์

ปวารณา (ยอมให้ใช้)

ปาวารณา

ปศุสัตว์

ปสุสัตว์

ปะการัง

ประการัง

ปักษิน (นก)

ปักษิณ

ปัจจามิตร

ปัจจามิต

ปัญจวัคคีย์

ปัญจวัคคี

ปัสสาวะ

ปัจสาวะ

ปากเปราะ

ปากเปลาะ

ปาฏิหาริย์ (ปา-ติ-หาน)

ปาฏิหาร

ปาติโมกข์

ปาฏิโมกข์

ปาราชิก (อาบัติ)

ปราชิก

ปาล์ม (ต้นไม้)

ปามล์

ปีกนิก

ปิ๊กนิค

ปิศาจ

ปีศาจ

ปี่พาทย์

ปี่พาท

เป็นนิตย์

เป็นนิจ

เปราะ (หักง่าย)

เปลาะ

เปอร์เซ็นต์

เปอร์เซ็น

แป๊บ (ท่อน้ำ)

แป็บ

แปรพักตร์

แปรพักต์

โปรดปราน

โปรดปราณ

ไปยาล (เครื่องหมาย)

ไปยาน

ไปรษณียภัณฑ์

ผงาด

ผะงาด

ผดุงครรภ์

ผะดุงครรภ์

ผนึก (ผะ-หนึก)

ผะนึก

ผรุสวาท (ผะ-รุ-สะ-วาด) (คำหยาบ)

ผรุสสวาท

ผลานิสงส์

ผลานิสงฆ์

ผลัด (เปลี่ยน, แทน)

ผัด

ผอบ

ผะอบ

ผักตบชวา

ผักตบชะวา

ผัด (ขอเลื่อนเวลา)

ผลัด

ผาสุก

ผาสุข

ผิดสังเกต

ผิดสังเกต

เผยแผ่ (ทำให้ขยายออกไป)

เผยแพร่ (โฆษณาให้แพร่หลาย)

ฝรั่งเศส

ฝรั่งเศษ

ฝีดาษ (โรค)

ฝีดาด

พงพันธุ์

พงพันธ์

พงศาวดาร

พงศาวดาล

พจมาน (คำพูด)

พจมาลย์

พเนจร

พะเนจร

พยัคฆ์ (เสือโคร่ง)

พยัค

พยากรณ์

พยาธิ

พยาบาท

พยุง

พระพรหม

พระพรหมณ์

พรหมจรรย์

พรหมจารี

พระภูมิ

พริ้งเพริศ

พฤกษชาติ

พฤกษาชาติ

พลัดพราก

พหูสูต

พหูสูตร

พ่อม่าย

พ่อหม้าย

พะเน้าพะนอ

พะเน้าพนอ

พะยูน (ปลา)

พยูน

พะรุงพะรัง

พะวง

พะอืดพะอม

พัทธสีมา

พัลวัล

พัศดี (ผู้คุม)

พัสดุ

พาณิช (พ่อค้า)

พานิช

พาณิชย์ (การค้า)

พาหุรัด (เครื่องประดับ)

พิจิตร (งาม)

เอ็ดตะโร

เอร็ดอร่อย

โอกาส

โอฆสงสาร (โอ-คะ-สง-สาน) (การเวียนเกิดเวียนตายในห้วงของกิเลส)

โอตตัปปะ (โอด-ตับ-ปะ) (ความกลัวบาป)

โอภาส (แสงสว่าง)

โอฬาร (ใหญ่โต)

อาถรรพณ์

อานิสงส์

อามิษ (หรือ อามิส) (เครื่องล่อใจ)

อาเพศ (เหตุที่เกิดขึ้นอย่างผิดปกติวิสัย ถือว่าเป็นลางไม่ดี)

อาวรณ์ (อาลัย, ห่วงใย, คิดกังวลถึง)

อาสาฬหะ (อา-สาน-หะ หรือ อา-สาน-ละ-หะ)

อีหลุยฉุยแฉก (หรือ อีลุ่ยฉุยแฉก)

อุกกาบาต

อุกาบาต

อุตพิด

อุตลุต (อุด-ตะ-หลุด)

อุดตลุต

อุบาทว์

อุปนิสัย (อุ-ปะ หรือ อุบ-ปะ-นิ-สัย)

อุปัฏฐาก (อุ-ปัด หรือ อุบ-ปัด-ถาก)

อุปัชฌาย์ (อุ-ปัด หรือ อุบ-ปัด-ชา)

อินทผลัม (อิน-ทะ-ผะ-ลัม) (หรือ อินทผาลัม)

อลังการ (การตกแต่ง-ประดับ, เครื่องตกแต่ง-ประ

ดับ, งามด้วยเครื่องประดับตกแต่ง)

อวสาน

อโศก

อสงไขย -มากจนนับไม่ถ้วน

อั้งโล่ (เตาไฟดินเผา)

อัชฌาสัย (ศัย) (กิริยาดี, นิสัยใจคอ, ความรู้จักผ่อนปรน)

อัธยาศัย

อัมพาต

อากัปกีรียา

ไสยาสน์

หน้ามุข

อเนจอนาถ (อะ-เหน็ด-อะ-หนาด) (น่าสงสาร-สังเวช-สลดใจ)

อโนดาต (สระ)

อนิจจา (คำที่เปล่งออกมาแสดงความสงสารสังเวช)

อนุสติ (อะ-นุด-สะ-ติ)

ศรัทธา

ศฦงคาร (สะ-หริง-คาน หรือ สิง-คาน) (สิ่งให้เกิดความรัก)

ศัตรู (สัด-ตรู) (ข้าศึก, ปรปักษ์)

สรณ หรือ สรณะ (สะ-ระ-นะ) (ที่พึ่ง, ที่ระลึก, ความระลึก)

สรรเสริญ (สัน-เสิน หรือ สัน-ระ-เสิน) (กล่าวคำยกย่อง เชิดชู หรือเทิดทูน)

สละสลวย (สะ-หละ-สะ-หลวย) (เป็นระเบียบเรียบร้อย, งดงาม)

สลาตัน (สะ-หลา-ตัน) (พายุใหญ่)

สลิด (สะ-หลิด) (ปลา, ไม้เถาชนิดหนึ่ง)

สลุต (สะ-หลุด) (คำนับ เช่น ยิงสลุต)

สะเพร่า (ไม่รอบคอบ, ไม่ถี่ถ้วน, ไม่เรียบร้อย, ทำอย่างหวัดๆลวกๆ)

สัพเพร่า

สัมฤทธิ์ (สำ-ริด) (ความสำเร็จ)

สำฤทธิ์

สาตรา (สาด-ตรา) – ของมีคม

ศาสตรา

สาธยาย (สา-ทะ-ยาย หรือ สาด-ทะ-ยาย) (การท่อง, การสวด, การทบทวน, การชี้แจงแสดงเรื่อง)

สาทะยาย

สาธารณ หรือ สาธารณะ (อ่านว่า สา-ทา-ระ-นะ ทั้งสองคำ (ทั่วไป, เพื่อประชาชนทั่วไป)

สามเณร (สาม-มะ-เนน) (ผู้ดำรงเพศอย่างภิกษุ)

สารเลว (สา-ระ-เลว) (เลวทั้งสิ้น)

สาระเลว

สารท (สาด) (ฤดูใบไม้ร่วง เทศกาลทำบุญวันสิ้นเดือนสิบ),

สีทันดร (สี-ทัน-ดอน) (ชื่อทะเลในคัมภีร์ไตรภูมิ)

สุจริต (สุ-จะ-หริด) (ประพฤติชอบตามคลองธรรม)

สุนทรี (สุน-ทะ-รี) (หญิงงาม, นางงาม)

สุนทรีย์

สุบรรณ (สุ-บัน) (ครุฑ)

เสลด (สะ-เหลด) (เสมหะ)

สเลด

เสวียน (สะ-เหวียน) (ไม้ไผ่เหลาขดเป็นวงกลม สำหรับรองก้นหม้อ)

แสยง (สะ-แหยง) (หวาดเกรง)

สแยง

แสยะ (สะ-แหยะ) (อาการของปากที่แบะออก แสดงให้รู้ว่าเกลียด เยาะเย้ย หรือเกลียดกลัว)

สแยะ

แสร้ง (แส้ง) (แกล้ง, จงใจทำให้ผิดจากความจริง)

แสลง (สะ-แหลง) (เป็นพิษ, ร้ายไม่ถูกกับโรค)

สแลง

โสมนัส (โสม-มะ-นัด) (ความสุขใจ-ปลาบปลื้ม-เบิกบาน)

โสมมนัส

โสมม (โส-มม) (สกปรก, เลอะเทอะ, น่าขยะแขยง)

หฤโหด (หะ-รึ-โหด) (ชั่วร้าย เลวทราม),

หรึโหด

หายนะ (หาย-ยะ-นะ หรือ หา-ยะ-นะ) (ความเสื่อม, ความเสียหาย, ความฉิบหาย)

หายยะนะ

อกรรมกริยา (อะ-กำ-กริ-ยา) (กริยาที่ไม่ต้องมีกรรมมารับ)

อกรรมกิริยา

องคาพยพ (อง-คา-พะ-ยบ หรือ อง-คาบ-พะ-ยบ) (อวัยวะน้อยใหญ่)

องค์คาพยพ

อโณทัย (อะ-โน-ไท) (พระอาทิตย์เพิ่งขึ้น)

อโนทัย

อนาถ (อะ-หนาด) (น่าสังเวช-สลดใจ-สงสาร)

อปมงคล (อะ-ปะ-มง-คน) หรือ อัปมงคล (อับ-ปะ-มง-คล) (ไม่เจริญ, ปราศจากมงคล, เป็นลางร้าย)

อปยศ (อะ-ปะ-ยด) หรือ อัปยศ (อับ-ปะ-ยด) (เสื่อมเสียชื่อเสียง, หน้าอับอายขายหน้า, ไร้ยศ)

อับปะยศ

อปราชัย (อะ-ปะ-รา-ไช) หรือ อัปราชัย (อับ-ปะ-รา-ไช) (ความชนะ, ความไม่แพ้, บางทีใช้ในความหมายว่า แพ้ เช่น คบคนดีเป็นศรีแก่ตัว คบคนชั่วอัปราชัย)

อับปราชัย

อปลักษณ์ (อะ-ปะ-ลัก) หรือ อัปลักษณ์ (อับ-ปะ-ลัก) (ชั่ว – มักใช้กับรูปร่างหน้าตา, มีลักษณะที่ถือว่าไม่เป็นมงคล เช่น หน้าตาอปลักษณ์ รูปร่างอัปลักษณ์)

อับปลักษณ์

อุปโลกน์ (อุ หรือ อุบ-ปะ-โหลก) (ยกกันขึ้นไป เช่น อุปโลกน์ให้เป็นหัวหน้า)

อุปโหลก

อภัพ (อะ-พับ) (ไม่สมควร, เป็นไปไม่ได้)

อาภัพ

อภัพบุคคล (อะ-พับ-พะ-บุค-คน) (คนไม่สมควร)

อภัย (อะ-ไพ) (ความไม่มีภัย, ความไม่ต้องกลัว)

อภัยทาน (อะ-ไพ-ยะ-ทาน) (การให้ความไม่มีภัย เช่น ให้อภัยทาน

อภัยโทษ (อะ-ไพ-ยะ-โทด) (ยกโทษหรือลดโทษให้)

อภิชฌา (อะ-พิด-ชา) (ความโลภ, ความอยากได้)

อภิชชา

อภิเนษกรมณ์ (อะ-พิ-เนด-สะ-กรม) (การออกบวชเพื่อคุณอันยิ่งใหญ่)

อภิเนษกรม

อภิรมย์ (อะ-พิ-รม) (รื่นเริงยิ่ง, ยินดียิ่ง, ดีใจยิ่ง – ใช้ว่าภิรมย์ ก็มี)

อภิรมณ์

อภิลักขิตสมัย (อะ-พิ-ลัก-ขิด-ตะ-สะ-ไหม) (เวลาที่กำหนดไว้, วันกำหนด, นิยมใช้วันทำบุญวันเกิดหรือวันทำพิธีประจำปี)

อภิวันท์ (กราบไหว้)

อภิวาท (อภิวาทน์) (การกราบไหว้)

อมฤต (อะ-มะ-ริด หรือ รึด) (น้ำทิพย์, เครื่องทิพย์)

อมฤตรส (อะ-มะ-ริด (รึด)-ตะ-รด) (รสพระธรรม)

อมฤตยู (อะ-มะ-รึด-ตะ-ยู) (ความไม่ตาย)

อรชร (ออ-ระ-ชอน) (งามอย่างเอวบางร่างน้อย)

อระชร

อรทัย (ออ-ระ-ไท) (หญิงสาว, สาวรุ่น, สาวงาม)

อรไท (ออ-ระ-ไท) (นางผู้เป็นใหญ่, นางผู้มีสกุล)

อรรณพ (อัน-นบ) (ห้วงน้ำ, ทะเล, มหาสมุทร)

อรรถคดี (อัด-ถะ-คะ-ดี) (เรื่องที่ฟ้องกันในศาล)

อรรถประโยชน์ (อัด-ถะ-ประ-โหยด) (ประโยชน์ที่ต้องการ)

อรรถรส (อัด-ถะ-รด) (รสแห่งถ้อยคำ, ถ้อยคำที่ทำให้เกิดความซาบซึ้ง)

อรรถาธิบาย (ขยายความ, อธิบายความ, การอธิบายขยายความ)

อรหัน (ออ-ระ-หัน) (ชื่อสัตว์ในนิยาย มีสองเท้า มีปีกคล้ายนก หัวคล้ายคน)

อรหันต์ (อะ-ระ-หัน หรือ ออ-ระ-หัน) (ชื่อพระอริยบุคคลชั้นสูงสุดในพระพุทธศาสนา)

อรูปพรหม (อะ-รูบ-ปะ-พรม) (พรหมไม่มีรูป)

อลวน (อน-ละ-วน) (วุ่น, สับสน)

อลวล

อลเวง (อน-ละ-เวง) (เซ็งแซ่, ไม่เป็นระเบียบ)

อนเลวง

อลหม่าน (อน-ละ-หม่าน) (ชุลมุน, วุ่นวาย, แตกตื่น)

อิหลักอิเหลื่อ หรือ อีหลักอีเหลื่อ (อึดอัดใจ, ลำบากใจ)

อล่างฉ่าง (อะ-หล่าง-ฉ่าง) (ที่เห็นเต็มที่, ที่เห็นเด่น, ที่เปิดเผย)

สักหลาด (สัก-กะ-หลาด) (ผ้าทำด้วยขนสัตว์)

สัปดน (สับ-ปะ-ดน) (หยาบโลน, อุตรินอกเรื่อง)

สัประยุทธ์ (สับ-ประ-ยุด) (รบพุ่งชิงชัยกัน)

สัปหงก (สับ-ปะ-หงก) (หน้าหงุบลงเพราะง่วงนอน)

สัปเหร่อ (สับ-ปะ-เหร่อ) (ผู้ทำหน้าที่ฝังหรือเผาศพ)

สัพยอก (สับ-พะ-ยอก) (หยอกเย้า)

สัมปชัญญะ (สำ-ปะ-ชัน-ยะ) (ความไม่เผลอตัว, ความรู้ตัวอยู่เสมอ)

อวล (อวน) (ฟุ้งด้วยกลิ่นหอม เช่น อบอวล)

อวสาน (อะ-วะ-สาน) (จบ, สิ้นสุด, การสิ้นสุด)

อวสาน

อวัสดา (อะ-วัด-สะ-ดา) (ฐานะ, ความเป็นอยู่)

อวิชชา (อะ-วิด-ชา) (ความไม่รู้)

อวิชา

อสรพิษ (อะ-สอ-ระ-พิด) (สัตว์มีพิษในเขี้ยว คืองูพิษ)

อสนี (อะ-สะ-นี) หรือ อัสนี (อัด-สะ-นี) (สายฟ้า, อาวุธพระอินทร์)

อัสนีย์

อสัญแดหวา (อะ-สัน-ยะ-แด-หวา) (เทวดา)

อัปรีย์ (อับ-ปรี) (เสื่อมทราม, น่าเกลียด, ไม่น่ารัก)

อับปรี

อัปสร (อับ-สอน) (นางฟ้า)

อับสร

อัมพร (อำ-พอน) (ฟ้า, อากาศ)

อัยกา (ไอ-ยะ-กา) (ปู่, ตา)

อัสดร (อัด-สะ-ดอน) (ม้าดี)

อาขยาน (อา-ขะ-หยาน) (การเล่า, การบอก, การสวด)

อาชญา (อาด-ยา หรือ อาด-ชะ-ยา) (อำนาจ, โทษ)

อาชญากร (อาด-ยา-กอน หรือ อาด-ชะ-ยา-กอน) (ผู้ก่ออาชญากรรม)

อายตนะ (อา-ยะ-ตะ-นะ) (เครื่องรู้และสิ่งที่รู้)

อำมหิต (อำ-มะ-หิด) (ดุร้าย, ร้ายกาจ)

อินทรี (อิน-ซี) (นก, ปลา)

อินทรีย์ (อิน-ซี) (อำนาจ, กำลัง, ความเป็นใหญ่)

อึกทึก (อึก-กะ-ทึก) (เอ็ด, อื้ออึง, ครึกโครม, อื้อฉาว)

เอิกเกริก (เอิก-กะ-เหริก) (อื้ออึงใหญ่, ครึกครื้น)